mundurów od razu dostarczona została z bawełnia-
nymi taśmami U.S. Marines nad lewą kieszenią i kal-
komanią EGA na lewej górnej kieszeni bluzy, więc
zagraniczni żołnierze albo odpruwali taśmy, albo za-
mazywali litery „U.S." markerem. W trakcie ćwiczeń
na mundurach nie naszywano taśm z nazwiskiem.
Ostatecznie wzór T-pattern nie został przyjęty i stał
się gratką dla kolekcjonerów. Przyczyną była ponoć
niewielka skuteczność i zbyt duże odstępy pomiędzy
plamami, niepowodujące dobrego rozbicia sylwetki na
różnych dystansach – niestety, nie udało się dotrzeć
do oficjalnych wyników badań, które potwierdzałyby
te stwierdzenia.
Kolejną próbę wdrożenia kamuflażu miejskiego pie-
chota morska podjęła w roku 2001, gdy wraz z leśną
i pustynną odmianą kamuflażu MARPAT testowano
też jego wersję miejską. Ostatecznie wzorem kamu-
flażu przyjętym przez US Army w 2004 roku, który
najlepiej radził sobie w terenie zabudowanym, stał się
niesławy Universal Camouflage Pattern, niemal cał-
kowicie nieprzydatny w każdym innym środowisku.
Weird
shit
