Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1128562
Powyższe wydarzenie stanowi finał jednego z dwóch pilnych postę- powań przetargowych, które Ministerstwo Obrony Narodowej uru- chomiło po fiasku negocjacji w sprawie zakupu floty 50 wielozada- niowych śmigłowców Airbus H225M Caracal w 2016 roku. Pomimo „pilnej potrzeby" program prowadzony od 2016 roku kończy się pod- pisaniem umowy dopiero teraz. 27 marca 2017 roku Inspektorat Uzbrojenia poinformował, że wstępne oferty złożyło dwóch wyko- nawców – konsorcjum Airbus Helicopters SAS i Heli Invest sp. z o.o. Services Sp. K.A. oraz WSK PZL Świdnik SA, z całą pewnością zaskoczeniem był brak trzeciego z potencjalnych dostawców, czyli firmy Sikorsky. Od samego początku, pomimo tajemnicy otaczającej całą procedurę, zakładano, że MON planuje zakup dużych wiropłatów mogących pełnić (przede wszystkim) rolę następców dla wyeksplo- atowanych Mi-14PŁ oraz PŁ/R, które stacjonują w 44. Bazie Lotnictwa Morskiego w Darłowie, a których zapasy resursów są już na wyczer- paniu – dzięki obecnym pracom będą mogły być eksploatowane aż do momentu rozpoczęcia dostaw AW101. Tym, na co wskazywało wielu komentatorów, była wielozadaniowa konfiguracja planowanych do zakupu wiropłatów – według opisu mają to być wyspecjalizo- wane maszyny przeznaczone do zwalczania okrętów podwodnych z modułem CSAR, który ma pozwolić na pełnienie funkcji wsparcia dla ośmiu W-3WARM Anakonda stanowiących główną platformę Brygady Lotnictwa MW w zadaniach SAR nad Morzem Bałtyckim. Jak sprawdzi się to w praktyce – zobaczymy po dostawach. W każ- dym razie, dotychczasowe doświadczenia BLMW nie są w tej kwestii zadowalające – w 1990 roku przebudowano (do wersji Mi-14PX) jeden z posiadanych PŁ, prace objęły instalację dodatkowych, ruchomych reflektorów służących do celów poszukiwawczych, montaż radiote- lefonu FMR-2432 i specjalistycznego radiokompasu do poszukiwa- nia rozbitków ARK-U2. Nie zdecydowano się na przebudowę kabiny ładunkowej, wobec czego śmigłowiec ten ma bardzo ograniczone możliwości SAR. Z uwagi na pozostawienie części wyposażenia ZOP Mi-14PX mógł zabrać mniej sprzętu ratowniczego niż Mi-14PS, miał za to większą masę startową. Ponadto drzwi kabiny ładunkowej były węższe od tych w śmigłowcach wersji ratowniczej i utrudniały wycią- ganie rozbitków. Ostatecznie śmigłowiec ten wykorzystywany był tyl- ko do celów szkoleniowych, a do celów SAR w listopadzie 1990 roku zakupiono kolejny Mi-14PS. W czasie głównego remontu, przeprowa- dzanego w latach 1995–1996, śmigłowiec o numerze 1003 został z powrotem przebudowany do wersji Mi-14PŁ. W ciągu kolejnych miesięcy z programu wycofał się jeden z poten- cjalnych oferentów – konsorcjum Airbus Helicopters SAS i Heli Invest sp. z o.o. Services SKA, które oferowało wojsku H225M Caracal. Powodem tego kroku, zdaniem przedstawicieli obu podmiotów, było to, że niezdefiniowane wymagania offsetowe uniemożliwiały złożenie konkurencyjnej cenowo oferty. Jako jedyny pozostał reprezentujący koncern Leonardo WSK PZL Świdnik SA, który do 30 listopada 2018 roku złożył ofertę ostateczną. W przeciwieństwie do poprzedniego przetargu tym razem włoski potentat zaoferował wielozadaniowy śmigłowiec AW101 – tego typu krok był wynikiem analizy wymagań, www.fragoutmag.com