Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1128562
centralny, podległy komendantowi główne- mu, oraz pododdziały kontrterrorystyczne istniejące przy każdej komendzie wojewódz- kiej Policji oraz w strukturze komendy sto- łecznej. Pododdziały te różnią się, i to dość istotnie, stanami etatowymi, co wynika z ich genezy, jednak obecnie status formalny jest taki sam. Potencjał, przynajmniej w sensie licz- by samych jednostek, jest więc spory. Zwiększa go także to, że są to jednostki zorganizowane w dwóch szczeblach, czyli terenowym i centralnym, spełnione są dwa ważne elementy. Po pierwsze, utrzymana jest obecność sił specjalnych Policji na ca- łym obszarze kraju, co skraca czas reakcji, po drugie, w ramach reformy, jeśli zajdzie potrzeba prowadzenia działań kontrterro- rystycznych, to dowódcy BOA powierzono kierowanie do działań sił wszystkich po- doddziałów. Można więc elastycznie wyko- rzystać istniejący potencjał, koncentrując jedną decyzją siły kilku jednostek w jednym miejscu. Pozwala to choćby kompensować wspomniane różnice w stanach etatowych. Ponadto ustawowo zapewnione jest, że to dowódca BOA wskazuje policjanta służby kontrterrorystycznej, który będzie dowo- dzić wspomnianą wyżej grupą kontrterro- rystyczną. W tym momencie zapewne niejeden czy- telnik zada pytanie, co w takim razie ze wszystkimi innymi jednostkami czy podod- działami specjalnymi czy interwencyjnymi, jakich jest w Polsce sporo? Otóż zgodnie z przepisami, specjalne użycie broni za- strzeżone jest dla policjantów, funkcjona- riuszy Straży Granicznej, ABW i żołnierzy i jest to jedno z istotnych ograniczeń – nie mają do niego prawa np. funkcjonariu- sze Służby Ochrony Państwa czy Służby Więziennej. O ile udział funkcjonariuszy ABW w działaniach przeciwko terrorystom jest oczywisty, o tyle w przypadku pozo- stałych formacji sprawa się komplikuje. Pododdziały specjalne Straży Granicznej mogą być uż y t e t y lk o w gr anic ach właściwości rzeczowej i terytorialnej swojej służby, czyli przede wszystkim w strefie nadgranicznej i na terenie przejść granicznych. Na mocy decyzji ministra spraw wewnętrznych strażnicy graniczni mogą też pomagać w działaniach Policji. Także w tym celu można użyć oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych, w tym sił wojsk specjalnych czy pododdziałów specjalnych Żandarmerii Wojskowej. W przypadku wojsk specjalnych zasady użycia broni przez żołnierzy tych jedno- stek ulegają dalszemu poszerzeniu, gdyż wówczas jedyną zasadą użycia broni jest zasada adekwatności do zagrożenia. Do użycia wojska wymagana jest jednak decyzja na szczeblu rządowym, ponadto może zostać ona podjęta tylko w sytuacji, gdy siły i środki Policji okażą się lub mogą okazać się niewystarczające. Ponadto, poza zdarzeniami na terenach obiektów wojsko- wych, całością działań zawsze kieruje funk- cjonariusz Policji. Jak więc widać, cały czas to Policja jest służbą wiodącą, wspieraną przez pozostałe. Nie oznacza to jednak, że przyjęte rozwią- zania są w całości adekwatne do potrzeb. Jak dobrze wiedzą czytelnicy artykułu z po- przedniego numeru, współcześnie zamachy są przeprowadzane najczęściej środkami prostymi, wręcz prymitywnymi, w sposób zdecentralizowany. Z zasady ich dynamika jest duża i nie pozostawia wiele czasu na reakcję. Dopiero na drugim planie widocz- ne są zamachy będące dziełem większych, lepiej zorganizowanych i przygotowanych grup. W Polsce, gdzie zagrożenie terrory- styczne utrzymuje się na niższym poziomie niż w państwach zachodnich, najbardziej centralny, podległy komendantowi główne- mu, oraz pododdziały kontrterrorystyczne istniejące przy każdej komendzie wojewódz- kiej Policji oraz w strukturze komendy sto- łecznej. Pododdziały te różnią się, i to dość istotnie, stanami etatowymi, co wynika z ich genezy, jednak obecnie status formalny jest taki sam. Potencjał, przynajmniej w sensie licz- by samych jednostek, jest więc spory. Zwiększa go także to, że są to jednostki zorganizowane w dwóch szczeblach, czyli terenowym i centralnym, spełnione są dwa ważne elementy. Po pierwsze, utrzymana jest obecność sił specjalnych Policji na ca- łym obszarze kraju, co skraca czas reakcji, po drugie, w ramach reformy, jeśli zajdzie potrzeba prowadzenia działań kontrterro- rystycznych, to dowódcy BOA powierzono kierowanie do działań sił wszystkich po- doddziałów. Można więc elastycznie wyko- rzystać istniejący potencjał, koncentrując jedną decyzją siły kilku jednostek w jednym miejscu. Pozwala to choćby kompensować wspomniane różnice w stanach etatowych. Ponadto ustawowo zapewnione jest, że to dowódca BOA wskazuje policjanta służby kontrterrorystycznej, który będzie dowo- dzić wspomnianą wyżej grupą kontrterro- rystyczną. W tym momencie zapewne niejeden czy- telnik zada pytanie, co w takim razie ze wszystkimi innymi jednostkami czy podod- działami specjalnymi czy interwencyjnymi, jakich jest w Polsce sporo? Otóż zgodnie z przepisami, specjalne użycie broni za- strzeżone jest dla policjantów, funkcjona- riuszy Straży Granicznej, ABW i żołnierzy i jest to jedno z istotnych ograniczeń – nie mają do niego prawa np. funkcjonariu- sze Służby Ochrony Państwa czy Służby Więziennej. O ile udział funkcjonariuszy ABW w działaniach przeciwko terrorystom jest oczywisty, o tyle w przypadku pozo- stałych formacji sprawa się komplikuje. Pododdziały specjalne Straży Granicznej mogą być uż y t e t y lk o w gr anic ach właściwości rzeczowej i terytorialnej swojej służby, czyli przede wszystkim w strefie nadgranicznej i na terenie przejść granicznych. Na mocy decyzji ministra spraw wewnętrznych strażnicy graniczni mogą też pomagać w działaniach Policji. Także w tym celu można użyć oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych, w tym sił wojsk specjalnych czy pododdziałów specjalnych Żandarmerii Wojskowej. W przypadku wojsk specjalnych zasady użycia broni przez żołnierzy tych jedno- stek ulegają dalszemu poszerzeniu, gdyż wówczas jedyną zasadą użycia broni jest zasada adekwatności do zagrożenia. Do użycia wojska wymagana jest jednak decyzja na szczeblu rządowym, ponadto może zostać ona podjęta tylko w sytuacji, gdy siły i środki Policji okażą się lub mogą okazać się niewystarczające. Ponadto, poza zdarzeniami na terenach obiektów wojsko- wych, całością działań zawsze kieruje funk- wych, całością działań zawsze kieruje funk- wych, całością działań zawsze kieruje funk cjonariusz Policji. Jak więc widać, cały czas to Policja jest służbą wiodącą, wspieraną przez pozostałe. Nie oznacza to jednak, że przyjęte rozwią- zania są w całości adekwatne do potrzeb. Jak dobrze wiedzą czytelnicy artykułu z po- przedniego numeru, współcześnie zamachy są przeprowadzane najczęściej środkami prostymi, wręcz prymitywnymi, w sposób zdecentralizowany. Z zasady ich dynamika jest duża i nie pozostawia wiele czasu na reakcję. Dopiero na drugim planie widocz- ne są zamachy będące dziełem większych, lepiej zorganizowanych i przygotowanych grup. W Polsce, gdzie zagrożenie terrory- styczne utrzymuje się na niższym poziomie niż w państwach zachodnich, najbardziej ANALIZA