Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1162130
przeciwpancerny APR 120 ma długość 800 mm, masę 16,8 kg i donośność 8 km. Wyposażony jest w pojedynczą głowicę kumulacyjną o dużej prze- bijalności, prawdopodobnie tożsamej z ppk Spike. Naprowadzanie na do- bity promień lasera, ale w odróżnieniu od konkurencyjnych rozwiązań (lub też starszych opracowań) polscy inżynierowie zaimplementowali w nowej amunicji oraz w laserowym podświetlaczu celu (LPC-1) szereg rozwiązań, które nie tylko zwiększają pewność naprowadzania, ale też umożliwiają pokonywanie aktywnych systemów ochrony pojazdów. Powodują one, że wrogi system może w ogóle nie wykryć wiązki lub też błędnie ją zak- lasyfikować, a poza tym – nawet nie będzie mieć czasu na skuteczną reakcję z racji rekordowo krótkiego czasu pracy LPC-1. Dodatkowo pewne rozwiązania w samej amunicji umożliwiają celne trafienie, nawet jeżeli zostanie zerwane podświetlanie. Można nimi też prowadzić „ogień na wprost", jak typową amunicją kumulacyjną. Wszystko zatem wskazu- je na to, że seryjne APR120 będą skutecznym orężem przeciwpancernym polskich Raków. Podsumowując pierwszą połowę artykułu można napisać, że moździ- erze dużego kalibru stały się organicznym środkiem bezpośredniego wsparcia w rękach dowódców batalionów zmotoryzowanych i zmech- anizowanych. Główne zadania tej broni to prowadzenie ognia do siły żywej, stanowisk moździerzy i ppk, a przy pomocy amunicji kierowanej i kasetowej – również zwalczania wozów opancerzonych. Skuteczność ostrzału jest wyjątkowo wysoka, nawet przy użyciu „klasycznych" naboi HE obezwładnienie celu wielkości kompanii piechoty wymaga zaledwie od 40 do 100 pocisków – w zależności od tego, czy jest ona w ugrupowa- niu marszowym czy też przygotowanym do obrony. Kompania wsparcia z 8 moździerzami jest w stanie taką ilość amunicji wystrzelić w czasie od 45 do 90 s. Jednocześnie zmiany na polu walki, a zwłaszcza przyspiesze- nie czasu reakcji ognia kontrbateryjnego w połączeniu z siłą rażenia wielo- prowadnicowych wyrzutni Rakietowych powodują, że czas od wystrzele- nia pierwszego pocisku do odboju na ~500 m powinien wynosić poniżej 5 minut, a optymalnie – 3 minuty. Są to wartości w zasadzie niewykon- alne w normalnych warunkach dla moździerzy holowanych kal. 120 mm. W efekcie przyszłość należy do moździerzy samobieżnych. Analiza wad i zalet różnych ich typów wraz z dalszą analizą zmian na polu walki prow- adzi do jednej konkluzji – przyszłość należy do samobieżnych moździ- erzy wieżowych o pełnym zakresie kątów ostrzału i wyposażonych w pełni zautomatyzowane układy ładowania i przechowywania amunicji. Czyli dokładnie takich, jak polski Rak. POJAZDY