Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1208658
walk, modyfikowano sposoby ataków. Podobnie wyglądał wyścig technik i tak- tyk w Wietnamie czy w innych konflik- tach. Przykładem może być choćby ogra- niczenie swobody działania radzieckich śmigłowców w Afganistanie po dostar- czeniu mudżahedinom pocisków FIM-92 Stinger. Nie oznacza to jednak, że w działaniach nieregularnych liczą się tylko taktyka i technika. Przeciwnie, decydujące znaczenie mają także inne czynniki. Aby siły nie- regularne mogły funkcjonować, po- trzebują przede wszystkim ludzi, zarówno tych walczących z bronią w ręku, jak i mogących wesprzeć na róż- ne sposoby działania zbrojne. Niedostatki w sprzęcie i strukturach trzeba zastępować pracą ludzi. Czy to będą osoby, które umożliwią przecho- wanie materiałów i broni w zakonspiro- wanych skrytkach, czy będą to ludzie prowadzący rozpoznanie, zapewniający łączność czy rozpowszechniający propa- gandę – zawsze to wsparcie ludności bę- dzie niezbędne. Jest to schemat dobrze znany każdej osobie obeznanej z historią Armii Krajowej. I podobnie jak w Polsce pod okupacją, konspiracji mogą towarzy- szyć niemilitarne podziemne struktury – edukacji, administracji czy sądownic- twa, o konspiracyjnym rządzie lub jego odpowiednikach nie wspominając. Gra więc będzie się toczyć o jej pozyska- nie i utrzymanie. Nie bez powodu wojnę partyzancką można podzielić na trzy umowne fazy. Pierwszą jest powsta- nie w formie uśpionej, ograniczone do pojedynczych aktów przemocy, czasem wymuszonych okolicznościami. Wojna partyzancka jest fazą drugą, w niej działa- nia nieregularne przybierają na sile, trze- cią jest wreszcie przejście do otwartej konfrontacji mającej już formę działań regularnych. I znów, także w historii pol- skiej, drugowojennej konspiracji można dostrzec te fazy – od organizowania struktur konspiracji, poprzez podjęcie walki bieżącej (w tym przez takie struk- tury, jak Związek Odwetu, Wachlarz i Kedyw), aż po plany masowej akcji zbrojnej (powstania powszechnego), któ- re zmaterializowały się w postaci akcji „Burza"i Powstania Warszawskiego. Analiza działań nieregularnych z punktu widzenia Polski podczas ostatniej wojny światowej jest o tyle łatwa, że środek ciężkości, jakim było poparcie ludno- ści, pozostawał od początku w rękach polskich. Polityka III Rzeszy wobec ludno- ści zamieszkującej ziemie polskie zakłada- ła albo eksterminację (zwłaszcza Żydów), albo wykorzystanie w charakterze taniej lub niewolniczej siły roboczej. Stąd też za- kres kolaboracji z okupantem był ograni- czony do tych osób i grup, które czerpały w ten sposób korzyści materialne albo cynicznie wolały znajdować się po stronie tych, którzy aktualnie wygrywali. Inaczej sytuacja wyglądała w innych konfliktach, zwłaszcza gdy społeczeń- stwo było podzielone na tle etnicznym, ANALIZA