Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1208658
4000 ton, prędkości maksymalnej ponad 24 węzłów i zasięgu, przy prędkości ekonomicznej 15 węzłów, się- gającym 6000 mil morskich. Konkurencyjna koncepcja nazwana została Leander. Prezentowała okręt o wypor- ności 3700 ton, długości 120 metrów, prędkości maksy- malnej ponad 25 węzłów i zasięgu 8100 mil morskich osiąganym przy prędkości 18 węzłów. Jak więc widać, obydwie oferty obejmowały bardzo podobne, stosunko- wo lekkie jednostki dysponujące ograniczoną prędkością i potencjałem modernizacyjnym. Sytuacja uległa zmia- nie wraz z ogłoszeniem przez Team 31 nowego projektu w maju 2018. Zespół podjął decyzję o zaproponowaniu w postępowaniu zaadaptowanego projektu duńskich fre- gat typu Iver Huifeldt, nazwanego Arrowhead 140. Wraz z tą decyzją skład konsorcjum powiększył się o duńską Odense Maritime Technology odpowiedzialną za adapta- cję projektu do brytyjskich wymagań. Dużą niespodzianką dla oferentów było zawieszenie ca- łego postępowania mające miejsce 20 lipca 2018 roku. Odpowiedzialna za zakupy uzbrojenia agencja DE&S uzasadniała taką decyzję brakiem wystarczającej ilości ofert, co uniemożliwić miało wymagany poziom konku- rencyjności. Wiadomość, która początkowo zapowiadała znaczne opóźnienia w harmonogramie programu, jak też możliwość jego istotnej redefinicji, nie okazała się osta- tecznie tak hiobowa. Już po trzech tygodniach po drob- nych zmianach postępowanie zostało wznowione. W grudniu 2018 roku brytyjskie ministerstwo obrony ogłosiło decyzję, że w finalnym etapie postępowania konkurencyjnego znalazły się nie dwa, a trzy konsor- cja: Babcocka, BAE Systems oraz Atlas Elektronik UK z Thyssenkrup Marine Systems. Dołączenie do stawki tego ostatniego duetu można było traktować jako odpo- wiedź na argumenty stojące za tymczasowym wstrzy- maniem programu. Każdy z trzech oferentów otrzymał 5 milionów funtów przeznaczonych na opracowanie do- kładnego projektu oferowanej w postępowaniu jednostki. Warto w tym momencie pochylić nad ofertą Atlas Elektronik i TKMS. Duet ten zgłosił się do postępowa- nia stosunkowo późno, w porównaniu do pozostałych konkurentów, których propozycje były prezentowane od kilku lat. Niemiecka oferta oparta została na pro- jekcie sprawdzonej, zakupionej przez floty Algierii i Republiki Południowej Afryki fregaty MEKO A-200 drugiej generacji. Jednostki te wypierają niecałe 4000 ton i dys- ponują dość unikalnymi w tej klasie okrętów pędnikami strugowodnymi, zastępującymi konwencjonalne śruby. Uzbrojenie jednostek zależy od wymagań zamawiające- go. Jak można zauważyć na przykładzie RPA, okręty ty- poszeregu MEKO A-200 mogą przenosić stosunkowo lek- kie uzbrojenie charakterystyczne dla korwet albo też, jak w przypadku Algierii, zostać uzbrojone w potężną baterię 16 pocisków przeciwokrętowych oraz armatę uniwersalną dużego kalibru. Ostatecznie, 12 września bieżącego roku, w trakcie lon- dyńskich targów zbrojeniowych DSEI 2019, ogłoszono decyzję o wyborze projektu Arrowhead 140 oferowa- nego przez konsorcjum, którego liderem jest Babcock. Formalne podpisanie potwierdzającej ten wybór umowy miało natomiast miejsce 15 listopada. Jak informuje konsorcjum, projektowanie i produkcja fre- gat typu 31 zapewni przez kolejne 10 lat miejsca pracy dla 1250 specjalistów w całej Wielkiej Brytanii. Za pro- dukcję systemów dla okrętów odpowiadać ma szereg kontrahentów, natomiast budowa samej platformy oraz jej wyposażanie odbywać się będzie w stoczni w Rosyth. Obecny harmonogram przewiduje, że cięcie stali dla pierwszego okrętu rozpocznie się w 2021 roku, a wo- dowanie jednostki nastąpi dwa lata później. Następnie dokończone zostanie wyposażanie fregaty, które po- trwać może około dwóch lat. Przekazanie pierwszego okrętu Royal Navy będzie więc miało zapewne miejsce w 2025 lub 2026 roku. Ostatnia jednostka z pierwotnie planowanej liczącej pięć okrętów serii ma zostać przeka- zana flocie w 2027 roku. Opis techniczny Obecnie, po zwycięstwie konsorcjum, którego liderem jest Babcock, możemy dość dokładnie opisać przyszłą platformę. Z dużą dozą prawdopodobieństwa możemy też określić zestaw sensorów i systemów uzbrojenia, które znajdą się na przyszłych okrętach. Jak już wcześniej wspomniano, podstawą, na której oparto zwycięski, projekt są duńskie fregaty typu Iver Huidtfeldt. Bazując na ich wymiarach, możemy uznać, że długość nowych jednostek wynosić będzie 138 m, szerokość 20 m, a zanurzenie nie przekroczy 5,3 m. Wyporność maksymalna okrętów nie przekroczy na- tomiast 6645 ton. Znana jest też architektura nowych MARYNARKA WOJENNA