Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1208658
Potencjał modernizacyjny Fregaty typu 31, jak już wcześniej wspomniano, mają w założeniu odbiorcy spełniać zadania pomocnicze – uzupełniać bardziej zaawansowane jednostki, tj. nisz- czyciele przeciwlotnicze typu 45 oraz nowe fregaty ZOP typu 26. Jednak współczesne i przyszłe środowisko zagrożeń morskich, w którym również organizacje terrorystycz- ne czy inne organizacje określane mianem „violent non-state actors" zyskują dostęp do zaawansowanych systemów uzbrojenia w postaci pocisków przeciwokrę- towych, małych okrętów podwodnych czy zaawansowa- nych min, narzuca duże wymagania również wobec jed- nostek, teoretycznie nieprzeznaczonych do konfrontacji z takimi zagrożeniami. Można sobie również swobodnie wyobrazić sytuację w której, wobec niewystarczającej ilości „kadłubów" Royal Navy, jest zmuszona wysłać do wykonania danego zadania lżejszą „pokojową" frega- tę typu 31 zamiast bardziej zaawansowanej jednostki. Obydwa te czynniki każą spojrzeć na potencjał jedno- stek w innym kontekście. Nie da się ukryć, że w obec- nie planowanym ukompletowaniu, fregaty typu 31 będą miały ograniczone zdolności w konfrontacji z takimi za- grożeniami. Za największą słabość uznać można bardzo ograniczone zdolności do detekcji i zwalczania okrętów podwodnych, zwalczania okrętów nawodnych oraz ogra- niczone zdolności do odpierania ataków z powietrza. Jednocześnie wybór oferty Babcocka, przypomnijmy, opartej na okręcie dysponującym największą wypor- nością z trzech oferowanych konstrukcji oznacza, że gotowe jednostki dysponować będą bardzo dużym zapasem wyporności oraz przestrzeni pozwa- lającym na ich późniejsze doposażenie i dozbrojenie, w momencie, gdy pojawi się taka potrzeba lub gdy flota dysponować będzie dodatkowymi środkami budżeto- wymi. Kwestią, którą projektanci powinni przewidzieć już dziś jest jedynie zapewnienie zapasu energii elek- trycznej, która pozwoli na zasilenie nowych systemów. Warto w tym miejscu wskazać potencjalne obszary, w których takie doposażenie jest możliwe i jednocześnie w największym stopniu zwiększyłoby potencjał nowych jednostek. Za pewną wskazówkę mogą w tym wypadku służyć duńscy „starsi bracia" fregaty typu Iver Huifeldt, jednostki dysponujące zdecydowanie bardziej zaawan- sowanym zestawem sensorów i uzbrojenia, a jednocze- śnie dzielące z fregatami typu 31 ten sam kadłub. Za pierwszoplanową kwestię należy uznać zwiększenie potencjału w dziedzinie detekcji zwalczania okrętów podwodnych. Montaż sonaru holowanego i zanurzalne- go, będącego obecnie najlepszym systemem detekcji okrętów podwodnych przez jednostki nawodne nie powi- nien nastręczać większego problemu. Pod pokładem lot- niczym znajduje się bowiem miejsce zarezerwowane na instalację zarówno takiego urządzenia, jak i holowanej pułapki przeciwtorpedowej. Natomiast na śródokręciu, w pobliżu wnęk przeznaczonych na łodzie półsztywne, MARYNARKA WOJENNA