Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1246440
BWP Tulpar wraz z dobrze zaprojektowanym SKO, przekłada się na realny wzrost celności i zdolność do bycia podstawą siły ognia plutonu zmechanizowanego. Kwestia ta prowadzi do jeszcze jednego problemu – „papierowe" parametry danego pojazdu niekoniecznie odzwierciedlają jego realne możliwości bojowe. Dobrze to widać przy porównaniu np. rosyjskich BMP-3 wyposażonych w niskociśnieniową armatę 100 mm (mogącą strzelać czołgowymi ppk), sprzężoną z nią armatę 30 mm i (zależnie od wersji) SKO 2K23 z Amerykańskimi M2A3 (2001 rok), które dysponują „zaledwie" 25-milimetrową armatą oraz podwójną wyrzutnią ppk TOW. Gdy porównujemy czysto papierowe parametry, może się wydawać, że BMP-3 (i jego wersje eksportowe z celownikami Mamut- Athos) dysponują gigantyczną przewagą w sile ognia nad M2A3. Realnie jednak tak nie jest, ponieważ SKO IBAS z M2A3 zapewnia tożsame z czołgami M1A2 możliwości prowadzenia ognia w ruchu, co wraz z dopracowanym zawieszeniem oraz wyjątkowo celnym Bushmasterem 25 mm czyni już porównanie wyjątkowo niejednoznacznym, jednakże ze wskazaniem na pojazd amerykański. Dodatkową kwestią jest fakt, że M2A3 jest bardzo dobrze chroniony przed 30-milimetrową amunicją APDS produkowaną seryjnie w Rosji do armat 30 mm 2A42 i 2A72 (choć nie wchodzącą obecnie do użycia APFSDS-T), pojazd rosyjski może być zaś pewnie i skutecznie rażony pociskami APFSDS-T 25 mm na typowym europejskim dystansie ognia około 1 km. Jak widać, pojazd teoretycznie z dużo słabszym uzbrojeniem realnie może być co najmniej równorzędnym przeciwnikiem, w warunkach ograniczonej widoczności lub w nocy – dysponować sporą zaś przewagą. Innym przykładem na to, jak mylne mogą być „papierowe" parametry, są tegoroczne wyniki testów różnych BWP w Czechach. Porównują foldery producentów pojazdów, które stanęły w szranki w czeskich testach, tj. ASCOD 2, CV9030 (w dwóch wariantach), Lynxa oraz SPz Puma można w zasadzie uznać, że każdy dysponował 30-milimetrową nowoczesną, zachodnią armatą oraz teoretycznie porównywalnym wielosensorowym SKO z kamerami termalnymi. Realnie jednak podczas strzelań statycznych i dynamicznych na dystansie 1200 i 1800 m Shutzpanzer Puma zdeklasował rywali (w tym Lynxa) – trafił przy silnym wietrze 37 z 40 wystrzelonych pocisków 30 mm (strzelano seriami 5-strzałowymi), kolejny najlepszy pojazd trafił zaś o połowę mniej celów niż niemiecka Puma (!). Znów jest to przykład na to, jak realnie nieporównywalne mogą być pojazdy, które teoretycznie mają zbliżoną siłę ognia i sensory SKO. Decyduje bowiem wspomniane już dopracowanie całości pojazdu – od zawieszenia, przez konstrukcję, po uzbrojenie główne, SKO i amunicję. Ewolucję SKO oraz ich składowe można prześledzić na podstawie czterech przykładów bojowych wozów piechoty: Ulan, BMP-2 i jego modernizacji, CV90 i jego wersji rozwojowych oraz Spz Puma – o tym w kolejnej części artykułu, we FRAG OUT! #30. ANALIZA