Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1354837
Orkan Małe okręty rakietowe projektu 151 klasyfikowane jako typ Orkan są obecnie jedynymi tej klasy okrętami uderzeniowymi w polskiej flocie. Ich pojawienie się w składzie MWRP związa- nie jest z podjętymi jeszcze w latach 80. działaniami mającymi zaowocować zastąpieniem popularnych okrętów rakietowych projektu 205 nazywanych popularnie Osami. Pierwotne plany zakładające wspólne pozyskanie jednostek wraz z flotą NRD ostatecznie upadły wraz z rozpadem ZSRR. Polsce udało się finalnie przejąć trzy kadłuby okrętów budowanych dla wschod- nioniemieckiej floty i po przeholowaniu ich do kraju wykończyć w polskich stoczniach. W latach 1992 – 1995 jednostki nie- dysponujące przeznaczonym dla okrętów systemem rakieto- wym Uran ani możliwością jego pozyskania zostały wcielone do MWRP, uzbrojone jedynie w systemy artyleryjskie AK-176M i AK-630M oraz wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych bardzo krótkiego zasięgu Strzała-2M. Kadra MWRP była świadoma zni- komych możliwości bojowych jednostek, jednak plan dozbroje- nia ich w nowoczesne uzbrojenie rakietowe zachodniej produkcji musiał zostać odłożony z powodów budżetowych. Do tematu powrócono na przełomie dekady, kiedy to w ramach programu Żeglarek finalnie modernizacji poddano Orkany – jej główną osią było uzbrojenie jednostek w pociski przeciwokrętowe RBS-15 Mk 3 pozyskane od szwedzkiego Saaba. Łącznie dla Orkanów zakupiono 36 tych nowoczesnych pocisków, co stanowi 1,5 jednostki ognia okrętów. Poza rakietami przeciwokrętowy- mi jednostki otrzymały nowoczesne sensory w postaci rada- rów trójwspółrzędnych Saab Sea Giraffe 3D, kombinowanych radarowo-optoelektronicznych systemów kierowania ogniem Thales Sting-EO oraz nowych środków łączności i wymiany danych, całość wyposażenia została zintegrowana w ramach system walki Thales Tacticos. Pierwszy okręt trafił do stoczni w 2002 roku, a całość prac na wszystkich trzech jednostkach zakończono w 2008 roku. okrętem przeciążonym w porównaniu do pierwotnego projektu. Oznacza to, że nawet jeśli pojawią się środki finansowe oraz wola dozbrojenia okrętu, to działanie takie może być utrudnione lub w skrajnym wypadku niemożliwe. Podejmując temat ewen- tualnej modernizacji, warto dodać, że jej przeprowadzenie będzie ekonomicznie uzasadnione jedynie w momencie rozpoczęcia programu Miecznik, co pozwoli na zamówienie większej ilości potrzebnych systemów uzbrojenia (takich jak pociski przeci- wokrętowe czy przeciwlotnicze) i wyposażenia elektronicznego. Taka forma unifikacji uzbrojenia i wyposażenia w obrębie kilku jednostek pozwoliłaby na zmniejszenie ceny jednostkowej ku- powanych systemów i kosztów ich eksploatacji. Równie istotną zaletą byłoby ujednolicenie procesu szkolenia operatorów ta- kiego wyposażenia. Ponieważ rozpoczęcie programu Miecznik jawi się jako mało prawdopodobne, potencjalnie bardziej real- nym scenariuszem jest przeprowadzenie ograniczonej moder- nizacji z wykorzystaniem uzbrojenia zdjętego z pokładów okrę- tów rakietowych typu Orkan, to jest nowoczesnych pocisków przeciwokrętowych RBS-15 Mk III. Jednak również taki krok wy- magałby poniesienia określonych nakładów finansowych prze- znaczonych na integrację uzbrojenia z nową platformą. Trzecim, najbardziej prawdopodobnym scenariuszem jest brak decyzji o modernizacji jednostki i eksploatowanie jej w obecnym ukom- pletowaniu. Można sarkastycznie dodać, że MWRP ma duże doświadczenie w eksploatacji pojedynczych, niedozbrojonych okrętów, bowiem od 1985 roku ma w linii pojedynczą, niewypo- sażoną w znaczną część przeznaczonego dla niej wyposażenia i uzbrojenia korwetę ZOP ORP „Kaszub". Można więc uznać, że Kaszub otrzymał wreszcie godnego siebie następcę. www.fragoutmag.com