Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1354837
Metys, Fagot, irańskie i chińskie klony najstarszych ppk TOW i Drago- on). Front wieży i kadłuba chronił też przed nieco lepszymi ppk na czele z Milan i HOT1 oraz irańskich i chińskich kopiamii ppk TOW2. Osłona BATASH nie wydaje się zabezpieczać przed amunicją APFSDS-T, ale jej wybitnie asymetryczny charakter nie był temu celowi podyktowa- ny. Z kolei pancerz Mk.3 DorDalet zapewniał naprawdę dobrą osłonę. Solidne, o dużej grubości sprowadzonej, moduły pancerza NxRA za- bezpieczały wieżę przed zdecydowaną większością nietandemowych ppk używanych przez sąsiadów Izraela. To, co było dość istotne, to fakt, że wieża Merkav BATASH i DorDalet chroniła też w przypadku ognia flankującego – była to znaczna różnica na plus względem wo- zów zachodnich. Niewiadomym jest stopień osłony, jaki zapewniały tego typu moduły pancerza przeciw amunicji podkalibrowej. Czołgi zachodnie otrzymały jednak szereg układów stalowo-ceramicznych w pancerzu frontu wieży i kadłuba do tego poprzedzonych układami NxRA lub jak w przypadku Leopardów 2A5 i 26 – klinami NERA o dużej grubości. Osłona DorDalet nie wykazuje takich cech zatem albo poci- ski podkalibrowe nie były priorytetem twórców tej osłony (co wydaje się być wątpliwe) lub też istnieją alternatywne moduły pancerza, które nie zostały jeszcze ujawnione. Supremacji pancerza DorDalet położyły kres dopiero ppk Kornet (oraz ich Irańskie wersje licencyjne) i nowe Metys-M. Głowica kumulacyjna pierwszych wersji 9M133 pokonywała 960 mm stali i poprzedzał ją dość pokaźny prekursor – osłona wie- ży Mk.3 Dor Dalet posiadała od czterech do sześciu warstw NxRa na trasie lotu strumienia kumulacyjnego. Z powodu działania prekursora ppk Kornet oraz szybszego niż do tej pory strumienia kumulacyjnego ładunku zasadniczego okazywało się jednak, że warstwy zewnętrze NxRA były wzbudzane prekursorem, tudzież tworzono w nich pokaźny otwór, przez który wnikał bardzo szybki strumień ładunku zasadnicze- go – trudny do zaburzenia warstwami NxRA, których przesunięcie było zbyt wolne w relacji do nowego zagrożenia. W efekcie osłona stała się niewystarczająca. Mk.2 i Mk.3 – goniąc zachód Jeśli oceniamy Merkave Mk.2 przez pryzmat obecnej wiedzy, trudno stwierdzić, że dogoniła ona czołgi NATO, takie jak Leopard 2A4, M1A1 Abrams czy też Challenger 1. Mniejsza siła ognia, gorsze SKO, gorsza mobilność i zdecydowanie słabszy pancerz nie pozwalają na posta- wienie takiej tezy. Był to jednak czołg deklasujący pojazdy sąsiadów Izraela i jako taki zapewniał Chalowi bardzo dużą przewagę nad wozami państw ościennych. Należy też drugą generację Rydwanu ocenić jako ewolucyjne rozwinięcie jej pierwszej wersji, a nie tak naprawdę nowy czołg. Z kolei Merkava Mk.3 była już czołgiem, który w zasadzie dogonił „Zachód" – o ile pierwsze wersje wciąż miały słabsze SKO i wyraźnie słabszy pancerz, o tyle wprowadzona w 1995 Mk.3BAZ posiadała już SKO, które jak równy z równym mogło konkurować z czołowymi wyro- bami z USA, Francji czy Niemiec. Blisko milenium Merkava Mk.3 BAZ zaczęła górować też wektroniką nad wspomnianymi wozami, pancerz wersji DorDalet był zaś skutecznym rozwiązaniem, choć na wskroś odmiennym od natowskich. Można zatem uznać że w roku 2000, po 21 latach od debiutu Mk.1, Żydzi dogonili przemysł pancerny Niemiec oraz USA i Francji. Choć rozkład akcentów był zdecydowanie po stro- nie siły ognia, a nie mobilności pojazdu, to osłona wersji DorDalet była zaprojektowana, żeby chronić w szerszym zakresie kątów czołg, ale z pewnością nie wobec nowoczesnych pocisków APFSDS i ppk takich jak Kornet. Autor: Matanya MIT MERKAVY POJAZDY
