Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1354837
Na tym etapie nie wiadomo jeszcze, jakim typem IED jest urządzenie znajdujące się w plecaku. Policjanci grupy minersko-pirotechnicznej, oprócz zebrania informacji od źródeł osobowych, podejmują próbę zebrania innych informacji na temat przedmiotu. Ponieważ przedmiot stanowi potencjalne za- grożenie, wykorzystują do tego małego, zdalnie sterowanego robota rozpoznawczego wyposażonego w kamerę przekazującą w czasie rzec- zywistym obraz do operatora. Po wstępnym rozpoznaniu technicy bombowi przygotowują średniego robota, wyposażając go w przenośny system radiografii RTG. Zarówno robot, jak i system radiografii są ze sobą kompatybilne, co pozwala na zamontowanie systemu na robocie oraz na wyzwalanie obrazowania i przesłanie obrazu w czasie rzeczy- wistym do notebooka lub tabletu operatora, który służy do sterowania systemem radiografii. Po uzyskaniu zdjęcia RTG technik bombowy może poddać obraz pod- stawowej obróbce lub wykonać zdjęcia obiektu pod różnymi kątami zależnie od potrzeb. Jeżeli okaże się, że w przedmiocie znajduje się urządzenie wybuchowe, uzyskany obraz może posłużyć do opracowania taktyki neutralizacji urządzenia. Ze względu na to, że niektóre elementy taktyki grupy minersko-piro- technicznej są informacjami wrażliwymi, analizę informacji i sposób podejmowania decyzji o neutralizacji celowo pominę. Załóżmy jednak, że w urządzeniu wewnątrz plecaka technicy bombowi zidentyfikowali improwizowane urządzanie wybuchowe i jego istotne elementy. W tej sytuacji dowódca GMP podejmuje decyzję o sposobie i miejscu neutralizacji biorąc pod uwagę wiele okoliczności. Jak wiecie z artykułu w poprzednim numerze FRAG OUT! – ma do wyboru cale spectrum narzędzi. Załóżmy, że w wyniku procesu decyzyjnego dowódca grupy zdecyduje się na użycie dysruptora, zwanego też „wyrzutnikiem pirotechnicz- nym". Użycie wyrzutnika ma na celu zaatakowanie istotnego elementu improwizowanego urządzenia wybuchowego tak, by je zneutralizować. Wyrzutnik pirotechniczny to rodzaj broni palnej wykorzystującej energię gazów powstałych w wyniku przemiany wybuchowej ładunku miotające- go. Różnica pomiędzy nim a klasyczną amunicją polega na tym, że w amunicji do dysruptora nie ma spłonki inicjowanej uderzeniem iglicy, lecz ładunek jest inicjowany poprzez zapłonnik elektryczny znajdujący się wewnątrz łuski, magistralę i zapalarkę elektryczną. Pociskiem, w zależności od typu i konstrukcji dysruptora oraz charakterystyki celu, mogą być: sprężone gazy, woda lub pociski o różnej twardości i ksz- tałcie. W wielu typach wyrzutników są to pociski nadkalibrowe, skon- struowane, by ciąć lub rozbijać. Wyrzutnik może być przeniesiony przez technika bombowego ubrane- go w kombinezon przeciwodłamkowy lub może zostać zamontowany na średnim albo ciężkim robocie. Współczesne roboty i wyrzutniki są w większości konstrukcjami bezodrzutowymi, kompatybilnymi z robot- ami. Celowanie wyrzutnikiem polega na odpowiednim nakierowaniu celownika laserowego przy pomocy zespołu kamer robota. Miejsce celowania i strzału jest dobierane po analizie obrazu RTG. Jeżeli do tej pory nie mieliście świadomości, jak wielką sztuką jest ta metoda neutralizacji, wyobraźcie sobie, że macie przed sobą zdjęcie RTG zawartości plecaka, na którego podstawie musicie oszacować lokalizację elementu wewnątrz o wielkości nawet centymetra kwadra- towego. Wyobraźcie sobie też, że do obiektu celujecie, znajdując się kilkaset metrów od robota i obiektu nawet go nie widząc, pracując na kamerach i innych przyrządach, a macie tylko jedną próbę, gdzie błąd może spowodować eksplozję urządzenia i zniszczenie wartego nawet kilka milionów złotych sprzętu i mienia w bezpośrednim otoczeniu. Przyjmijmy, że strzał się powiódł, urządzenie zostało zneutralizowane. ANALIZA