Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1437153
doprowadzono je w zasadzie do perfekcji, czasy wypracowywania nastaw są zaś dużo krótsze niż możliwości „mechaniczne" podzespołów AHS. Na- jwiększe zmiany obecnie są możliwe w kwestii wskazywania celów, a nie sa- mych AHS czy ich systemów dowodzenia. Kierunek na wzrost zasięgu ognia i automatyzacji nie jest przypadkowy – zakładany ogniskowo-przestrzenny charakter przyszłego pola walki (zatem rozciągniecie w przestrzeni włas- nego ugrupowania) oraz prognozowane tempo działań i ich intensywność, a tym samym psychofizyczne obciążenie żołnierzy, powodują, że jedynie systemy w pełni zautomatyzowane oraz wysoce autonomiczne i sieciocen- tryczne będą w stanie nie tylko skutecznie wykonywać zadania ogniowe, ale w ogóle przeżyć na polu walki. Na tym tle na znaczeniu zaczęła zyskiwać amunicja – zarówno klasyczna, precyzyjna, jak i przeciwpancerna. W powyższe założenia idealnie wręcz wpasowuje się najnowsza niemiecka armatohaubica samobieżna. Przeszłość – w cieniu PzH 2000 Niemcy pod względem AHS znajdujących się w wyposażaniu są obecnie w wyjątkowo komfortowej sytuacji, ponieważ ich Panzerhaubitze 2000 wciąż jest najlepszą seryjną gąsienicową AHS na świecie, niemiecki przemysł posi- ada zaś już opracowanego następcę PzH 2000, który po modyfikacji ma być kupowany w sporych (jak na europejskie warunki) ilościach aż do 2032 roku. Geneza PzH 2000 wywodziła się w prostej linii z fiaska programu europejskiej AHS FH-155 (1986) oraz niewesołych konstatacji co do możliwości sowieck- iej artylerii, a zwłaszcza jej ognia konstrbateryjnego. W efekcie w 1986 roku Niemcy rozpoczęli narodowy program rozwoju nowej broni, którego celem www.fragoutmag.com