Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1437153
a nie samym zapobieganiu, zaś w innych celowe będzie rozmieszczenie rozbudo- wanych systemów wykrywania i zwalcza- nia dronów. Inaczej sytuacja wygląda, gdy mowa jest o zagrożeniach hybrydowych. Narzędzia ataku są bardziej złożone i bardziej za- awansowane technicznie, większy jest także rozmiar możliwych strat. Należy więc założyć, że w obiekty najbardziej za- grożone – a więc zwłaszcza należące do infrastruktury energetycznej oraz trans- portowej powinny, przynajmniej w okresie kryzysu otrzymać dodatkową ochronę. Ponownie, w polskich warunkach, takimi obiektami są w szczególności największe elektrownie, takie jak instalacje w Beł- chatowie, Kozienicach, Jaworznie, Opolu czy Rybniku oraz elektrociepłownie jak choćby warszawskie Siekierki. Do tego należy dodać inne obiekty, jak wspomnia- ny już gazoport w Świnoujściu, projekto- wany terminal przeładunkowy czy obiekty infrastruktury transportowej, w czasie kryzysu kluczowe będą także rafinerie ropy naftowej oraz bazy paliwowe. Już teraz widać, że lista jest długa. Samych elektrowni cieplnych (konwencjonalnych) w Polsce jest 17, tworzących rdzeń sys- temu energetycznego. Do tego trzeba dodać 55 elektrociepłowni – nawet zawę- żając się do największych, obsługujących aglomeracje wojewódzkie, lista obiektów wydłuży się dwukrotnie. Sam gazoport, naftoport oraz rafinerie (Płock, Gdańsk, Czechowice Dziedzice, Trzebinia, Jasło) to kolejne siedem obiektów wymagających ochrony, a nie mówimy to jeszcze o ma- gazynach (bazach) paliw. Co więcej, przy- szłe inwestycje będą zmieniać ten obraz. W nadchodzących latach maleć będzie znaczenie konwencjonalnej (węglowej) energetyki, ale rosnąć będzie rola choć- by elektrowni wiatrowych, a być może w końcu powstanie w Polsce elektrownia jądrowa. Ten przykład pokazuje tylko jeden wycinek problemu. W przypadku infrastruktury transportowej, potrzebnej w czasie kry- zysu oraz wojny należy brać pod uwagę porty morskie, lotniska cywilne i wojsko- we, węzły komunikacyjne – w tym kolejo- we. Lista obiektów wymagających ochro- ny się więc wydłuża. Nie oznacza to jednak, że każdy obiekt musi mieć własny system obrony. Prze- ciwnie, mając na uwadze geografię gospo- darczą Polski, wiele spośród nich znajduje się w tym samym obszarze. Przykładowo, w obszarze Trójmiasta ulokowane są dwa porty - Gdynia i Gdańsk, w tym termina- le naftowe i kontenerowe, dwa lotniska w tym jedno stale wykorzystywane przez wojsko, rafineria ropy naftowej, dwie bazy paliw, a w nieodległej przyszłości także pływająca instalacja przeładunkowa gazu ziemnego. Pozwala to więc na czas kryzysu planować ochronę całego obsza- ru, nie tylko poszczególnych obiektów. Wykracza to jednak już poza możliwości służb innych niż wojsko. Trzeba przy tym cały czas pamiętać, że w zasięgu możliwości służb ochrony i służb policyjnych są przede wszystkim komercyjnie dostępne urządzenia – prze- nośne, przewoźne lub stacjonarne, po- zwalające na obezwładnienie urządzenia bezzałogowego metodą soft-kill przez za- kłócenie jego systemów łączności i stero- wania. W obecnej sytuacji oraz dającej się przewidzieć przyszłości, niezbędne będzie wykorzystanie zasobów sił zbrojnych. Rozważając użycie narzędzi będących w wyposażeniu sił zbrojnych, należy za- poznać się z podstawową klasyfikacją systemów przeciwlotniczych. Wyróżnia się wśród nich trzy podstawowe „war- stwy", których odpowiednie połączenie tworzy jeden zintegrowany system obro- ny powietrznej. Mowa mianowicie o sys- temach klasy: - VSHORAD (Very Short Range Air De- fense), czyli systemach bardzo krótkiego zasięgu; - SHORAD (Short Range Air Defense), to jest systemach krótkiego zasięgu; - MRAD (Medium Range Air Defense), będącymi systemami średniego zasięgu. Jak wspomniano wcześniej komponenty te wzajemnie się uzupełniają dysponując różną paletą zdolności. Systemy klasy MRAD służące do zapewnienia obrony przeciwlotniczej przeciwko celom aerody- namicznym na dystansach powyżej 70 km oraz w ograniczonym stopniu przeciwko pociskom balistycznym są w tej „ukła- dance" elementem najbardziej zaawan- sowanym, najdroższym oraz jednocześnie najmniej mobilnym. W przypadku Polski obecnie stanowią je znajdujące się w wy- posażeniu Sił Powietrznych systemy Ne- wa-SC, które w ramach programu Wisła zostaną zastąpione, czy też początkowo ANALIZA