Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1478020
których PPO również powinien być włączony już na etapie ofertowania, również w wariancie z opracowanym w kraju SKO Topaz, który jest chwal- ony przez Ukraińców jako prawdziwy „gamechanger" pola walki. Przy tak wielkim zamówieniu (żaden z aktualnych lub/i potencjalnych klientów K9 nawet nie zbliżył się do połowy tego zamówienia, które jest przedmiotem negocjacji polsko-koreańskich) Rzeczpospolita nie może pozwolić sobie na powtórzenie casusu AMV 8x8. Już chociażby biorąc pod uwagę kwes- tie natury eksploatacyjnej – części zamiennych, środków bojowych czy materiałowych, stanowiących nie raz grubo ponad 70% kosztów cyklu życia SpW, każda złotówka niewydana w Polsce przerodzi się w dolary wydane poza jej granicami. Zakupy części zamiennych nie są naturalnie tak spektakularne jak kontrakty na nowe czołgi czy haubice samobieżne, ich częstotliwość oraz zakres stanowi jednakże jedną z miar, jaką ocenia się gotowość oraz sprawność sprzętu wojskowego danej armii. To jest druga strona tego zamówienia, której losom należy się przyglądać. Podsumowując, WRiA A.D. 2030 będą w „peaku" procesu nasycania nowoczesną techniką, umożliwiającą realizację zadań ogniowych na dalekich zasięgach, dotychczas niespotykanych w polskich siłach zbro- jnych, z drugiej zaś będą stały prawdopodobnie przed szeregiem wy- zwań natury logistyczno-serwisowej, które, w przypadku nienależytego zabezpieczenia, mogą w długoterminowej perspektywie doprowadzić do radykalnego spadku ich zdolności lub cząstkowego wykorzystania drzemiącego w nich potencjału. Problemy te wynikać mogą z trzech czynników – obsługi cyklu życia wyboru, skali zabezpieczenia należyte- go wolumenu środków bojowych oraz pozyskiwania wykwalifikowanych kadr do obsługi zaawansowanych systemów kierowania ogniem i dow- odzenia. Bazując na doświadczeniach z przeszłości, zarówno wojska jak i przemysłu, uzależnienie się od zagranicznego licencjodawcy to ryzyko natknięcia się na szereg problemów, zarówno tych natury prawnej (zgody na eksport, prawo do modyfikacji wyrobów), jak i technicznej. Tego typu zagrożenia trzeba zniwelować już na tym etapie, ograniczając je poprzez stawianie na maksymalizację udziału krajowego przemysłu obronnego, który ma referencje, o których nie należy zapominać: wysokiej jakoś- ci wyroby, które są obecnie sprawdzane w boju w trakcie trwającego w Ukrainie konwencjonalnego konfliktu wysokiej intensywności z silnym przeciwnikiem. W relacjach biznesowych nie ma co liczyć na dobrą wolę drugiej strony, czego nasz kraj już doświadczał. Jakiekolwiek ustępstwa, rezygnacja z rozwoju krajowych kompetencji na rzecz „przyśpieszenia" programu będzie bezlitośnie wykorzystywana przez zagranicznych dostawców w celu maksymalizacji ich zysku, bez patrzenia na dobro naszej armii jak i przedsiębiorstw. Musimy o tym pamiętać, siadając do stołu negocjacy- jnego w Seulu. W tak wielkich programach, których wartość liczona jest w dziesiątkach miliardów złotych, Polska nie może zapomnieć o swoich przykrych doświ- adczeniach, ulegając mirażom roztaczanym w prospektach reklamowych – jeżeli za niecałą dekadę mamy stać się potęgą artyleryjską, to wszystk- ie argumenty, analizy i obliczenia wskazują jasno – możemy się nią stać tylko i wyłącznie wtedy, kiedy zbudujemy ją i zabezpieczymy jej cykl życia siłami lokalnego przemysłu w kraju. 14 www.fragoutmag.com