Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1478020
D ruga edycja Furii odbyła się na bardzo ciekawym obiekcie, czyli na strzelnicy IBION w Ostródzie. Jest ona położona na prawo od drogi E7, zaraz przy wjeździe do miasta. Dla mnie była to swojego rodzaju podróż sentymentalna, bo strzelnica znajduje się na terenie dawnego autodromu zlikwido- wanego w 2002 roku 6 OSSam (JW1954), na którym podczas praktyk niemal 30 lat temu uczyłem się jeździć wojskowymi po- jazdami. Strzelnica oferuje ogromne moż- liwości, bo na kilku hektarach zorganizo- wanych jest 20 szerokich osi strzeleckich od 25 do 450 metrów. Praktycznie na każ- dą z nich można wjechać samochodem, a na większości można strzelać także na boki. Pewną wadą jest odległość od War- szawy wynosząca jakieś 200 km, ale lo- kalizacja obiektu w turystycznym mieście na Mazurach powoduje, że znalezienie noclegu jest banalnie proste, baza tury- styczna jest rozbudowana, a samo miasto leży nad jeziorem – da się więc połączyć przyjemne z pożytecznym i zrobić sobie strzelecki weekend na Mazurach, nawet z rodziną, którą na czas swojego pobytu na strzelnicy można po prostu wysłać na plażę. Będąc uczestnikiem pierwszej edycji zawodów mniej więcej wiedziałem, cze- go się spodziewać – to nie są „zwykłe" zawody, polegające na strzelaniu i bie- ganiu. Określenie taktyczno-strzeleckie nie wzięło się z powietrza i nie chodzi tu o „taktykę" związaną z mapami, plano- waniem i tak dalej, ale o „tę drugą", która na stałe weszła do „branżowego" języ- ka i określa wszystko, co jest związane ze strzelaniem zbliżonym do bojowego. Na drugiej edycji przygotowano cztery tory – niby niewiele, ale dla 100 zawodników podzielonych na dwa dni to był i tak cały dzień na strzelnicy, w moim przypadku od wejścia na obiekt do spakowania samo- chodu do powrotu do domu upłynęło nie- co ponad 10 godzin. Dodajmy jeszcze, że obowiązkowym wyposażeniem każdego zawodnika, oprócz broni i amunicji, była kamizelka z płytami (masa minimum 5 kg) oraz hełm lub kask (oczywiście także ochrona słuchu, wzroku i rękawiczki). CROSS RANGE – to chyba najtrudniejszy tor z całych zawodów, wymagający dużego wysiłku, pracy na głodzie tlenowym i oddania kil- kudziesięciu strzałów z karabinka i pisto- letu. Po wystartowaniu zawodnik miał do pokonania pochyłą ściankę o wysokości nieco ponad 2 metry, potem bieg będą- cy skrzyżowaniem biegu wahadłowego i slalomu, następnie kilkumetrowy tunel z opon i już można było przejść do strze- lania. Na początek karabinek i pole tarczo- we z kilkunastoma tarczami (od 1 do oko- ło 50 metrów), które widoczne były tylko przez szczeliny przygotowane w zasłonie ciągnącej się przez całą szerokość linii otwarcia ognia. Następnie rozładowanie broni i pozostawienie jej w przygotowanej beczce i przejście na strzelbę. Tam cze- kała 25-kilogramowa piłka lekarska, którą należało przerzucić nad ramieniem osiem razy, po czym następowało strzelanie ze strzelby. Sześć dolnych dziur nine-hole, sześć poperów, sześć strzałów bez doła- dowania, rozładowanie broni i odłożenie do beczki. Przejście od strzelby do toru pistole- towego zaczynało się przeciągnięciem „worka na zwłoki" ważącego 80 kg na odległość około 15 metrów. Następnie bieg przeszkody pokonywane raz górą, raz dołem. Tor pistoletowy to osiem tarcz (po cztery po obu stronach osi), które na- leżało ostrzelać po trzy strzały w ruchu. Dalej worek 20 kg, przeniesienie go w jed- nym ręku i ostrzelanie (cały czas trzyma- jąc worek w ręce) dwóch tarcz (około 12 metrów), zakończenie toru to ostrzelanie drzewka, ale już z dwóch rąk. Tor 2 – HEAD DOWN – start to bieg około 50 m do stanowiska, na którym z postawy klęczącej należało ostrzelać pięć popperów (bez doładowa- nia, pięć sztuk amunicji), następnie bieg 77 www.fragoutmag.com RELACJA