Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1495044
BWP Jeśli chodzi o bojowe wozy piechoty, tutaj Ukraina dysponuje dużymi ilościami wozów tego typu – w klasie BWP o trakcji gąsienicowej mowa o około 200 sztukach BMP-1 w aktywnej służbie przed wybuchem walk. Trzeba pamiętać, że więcej tych pojazdów w różnym stanie technicznym znajduje się w rezerwie, ale trudno powiedzieć, jakie są możliwości przywró- cenia ich do służby. Ponadto przed wybuchem walk, Ukraina miała około 800-900 BMP-2 w czynnej służbie, oraz nieznane ilości w rezerwie, w podob- nej sytuacji jak w wypadku BMP-1. Ukraina miała także cztery egzemplarze BMP-3, które odziedziczono po ZSRR. Opróćz tego na stanie SZ Ukrainy wykazywano około 45 bojowych wozów desantu BMD-1 oraz 60 BMD-2. Przyjrzyjmy się bardziej szczegółowo najpopularniejszemu BWP w siłach zbrojnych Ukrainy, czyli BMP-2. Jest to stosunkowo prosty bojowy wóz piecho- ty, będący dalszą ewolucją dobrze znanego w Polsce BMP-1 pod lokalną nazwą BWP-1. Załoga BMP-2 składa się z dowódcy, działonowego oraz kierowcy. Stanowisko dowódcy wyposażone jest w przyrząd obserwacyjny TKN-3B, zbliżony konstrukcyjnie do podobnie oznaczonych przyrządów TKN-3, któ- re można znaleźć na przykład w czołgach T-64 i T-72. TKN-3B ma stałe 5x przybliżenie obrazu dla kanału dziennego oraz 3x dla kanału noktowizyjnego. Kanał noktowizyjny dla większego zasięgu widzenia wymaga podświetlania za pomocą reflektora podczerwieni OU-3GA2 o mocy 110 W – całość zain- stalowana jest w kopule obserwacyjnej dowódcy, która może obracać się w zakresie 360°. Dodatkowo dowódca dysponuje także celownikiem prze- ciwlotniczym 1PZ-3 oraz własnym, zdublowanym systemem sterowania wieżą i uzbrojeniem głównym. Celownik przeciwlotniczy 1PZ-3 zapewnia przybliżenie obrazu na poziomie 1.2x i 4x, nie ma kanału nocnego. Dowód- ca odpowiada także za komunikację radiową, a wóz może być wyposażony w przestarzałą już radiostację R-123M lub nowocześniejszą R-173. Działonowy dysponuje dzienno-nocnym celownikiem BPK-1-42 dla kanału dziennego celownik ten ma przybliżenia obrazu na poziomie 5.6x dla kanału dziennego, a dla kanału nocnego 5x. Kanał nocny może wymagać użycia reflektora podczerwieni OU-5G. Celownik jest w pełni stabilizowany w pionie, podobnie jak uzbrojenie główne. Zamiast celownika BPK-1-42, może być zastosowany nowocześniejszy ce- lownik BPK-2-42, w którym poprawiono nieco kanał dzienny i nocny – kanał dzienny ma przybliżenie 6x zaś nocny 5.5x, poprawiono także siatkę celow- niczą kanału dziennego. Za stabilizację systemu wieżowego oraz uzbrojenia głównego odpowiada system 2E36, zakres ruchu uzbrojenia głównego w pionie wynosi -4° – +30°, gdy system stabilizacji działa w trybie automatycznym. W trybie półautoma- tycznym podniesienie może wzrosnąć do +75°, lecz może to zrobić jedynie dowódca za pomocą swoich przyrządów sterujących i celownika przeciwlot- niczego, dlatego tryb półautomatyczny wykorzystywany jest głównie do pro- wadzenia ognia przeciwlotniczego. W razie awarii systemu stabilizacji lub elektrycznych napędów wieży, istnieje możliwość użycia awaryjnych ręcznych przyrządów sterujących w posta- ci korb. UZBROJENIE główne BMP-2 stanowi 30 mm armata automatyczna 2A42, zasilana dwudrożnie, strzelająca z zamka otwartego i działająca na zasadzie odprowadzania gazów prochowych. Zapas amunicji wynosi 500 naboi 30 mm x 165, z czego 160 to amunicja przeciwpancerna, a 340 – odłamkowo-zapalające. Z armatą sprzężony jest karabin maszyno- wy PKTM kalibru 7.62 mm z zapasem 2000 sztuk amunicji 7.62 mm x 54R zataśmowanej w skrzynkach po 250 sztuk. Uzbrojenie dodatkowe stanowi wyrzutnia systemu 9P56M wyposażona w system celowniczy 9Sz119M1 o zakresie przybliżenia obrazu 9.5x. Wyrzut- nia przystosowana jest do strzelania przeciwpancernymi pociskami kierowa- nymi 9M113 Konkurs lub 9M111 Fagot i sterowana jest za pomocą systemu korb oznaczonego 9S474, niezależnie od systemu wieżowego. Praktyczne kąty obrotu to 30° w prawo lub lewo oraz -5° i +15° w pionie. Przeładowanie wyrzutni może odbywać się pod osłoną pancerza, działonowy musi jednak obrócić wyrzutnię tak, aby jej tył zwrócony był w kierunku jego włazu, następ- nie szyna z pociskiem jest unoszona w taki sposób, aby kontener transpor- towo-startowy pocisku mógł zostać wymieniony przez właz działonowego. Jeżeli chodzi o OSŁONĘ PANCERNĄ, to BMP-2 wyko- nany jest ze stali pancernej wysokiej twardości BT-70Sz (około 534 BHN), dzięki zastosowaniu tego typu stali można było nieco skompensować wzrost masy wozu względem BMP-1 poprzez zmniejszenie grubości burt kadłuba, a jednocześnie zachować ten sam poziom ochrony. Od przodu BMP-2 chroniony jest przeciwko amunicji przeciwpancernej do armat kalibru 23 mm na dystansie do 500 m oraz amunicji przeciwpancernej kalibru 12.7 mm, zaś burty chronione są przeciwko amunicji przeciwpancer- nej kalibru 7.62 mm. Co ciekawe, płyta stanowiąca pokrywę komory silniko- wej wykonana jest ze stopu pancernego aluminium oznaczonego ABT-101, z którego wykonywane są kadłuby i wieże bojowych wozów desantu BMD-1 i BMD-2. Za NAPĘD BMP-1 oraz BMP-3 służy silnik wysokoprężny UTD-20 generujący moc około 300 KM. Zapewnia on maksymalną prędkość porusza- nia się na drodze utwardzonej, wynoszącą około 65 km/h, natomiast zasięg jazdy wynosi około 600 km na drogach utwardzonych oraz około 500 km w terenie. Daleko bardziej zaawansowanym, ale też i skomplikowanym pojazdem jest BMP-3, który w formie prototypu oznaczono jako Obiekt 688 powstał na ba- zie czołgu lekkiego Obiekt 685. Początkowo Obiekt 688 miał mieć uzbroje- nie typowe dla BWP, a więc 30 mm armata automatyczna, sprzężony z nią karabin maszynowy kalibru 7.62 mm oraz wyrzutnia przeciwpancernych pocisków kierowanych – wszystko zainstalowane w niskoprofilowej wieży. Ostatecznie takie uzbrojenie uznano za niewystarczające i zdecydowano się na opracowanie nowego systemu wieżowego, zaprojektowanego przez Arkadego Szipunowa w biurze konstrukcyjnym KBP, który otrzymał ozna- czenie 2K23. Uzbrojenie systemu wieżowego 2K23 składa się z nisko- www.fragoutmag.com