Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1504227
Czego jest pewien człowiek, który mówi: „Nie wiem czy dożyję jutra"? Albo ten, który zna wybór pomiędzy niewolą a „tamtym światem"? Niczego, niczego nie jesteś pewien – nie jesteś pewien, czy się rano obudzisz, czy strop piwni- cy się nie zawali, nie jesteś pewien, czy wrócisz do piwnicy, jeżeli z niej wyjdziesz do poszkodowanych, nie jesteś pewien, czy wpadniesz w okrążenie – tamten świat to jest świat, który zmienia się na bieżą- co. Wychodzisz na zewnątrz przed piwnicę i widzisz, jak się zmienia krajobraz, widzisz, jak podwórko jest zryte przez nowe pociski arty- leryjskie, jak bloki, które stały obok już nie stoją, jak chłopcy, z którymi jadłeś śniadanie już nie żyją i nie siądziesz z nimi z powrotem do śniadania. Nie można być pewnym niczego, trzeba mieć tak naprawdę przygotowanych parę planów awa- ryjnych na różne okoliczności. Powiedz coś o braterstwie – relacje w zespole, komunikacja, więź, swoje obrzędy…? My pracujemy z pododdziałami, które znamy od dłuższego czasu, które znamy najmniej od począt- ku eskalacji tego konfliktu. Są to głównie oddziały specjalne, sił specjalnych – Ukraińskie, ale są też jednostki desantowo-szturmo- we, a każda z nich ma swoją ob- rzędowość, własne zwyczaje, ale są też takie, które generalnie są kultywowane przez wszystkich żoł- nierzy w strefie i to braterstwo tam jest bardzo mocno zauważalne. Do takich obrzędów należy na przy- kład posiadanie konkretnej, TEJ konkretnej naszywki, konkretnego pododdziału, którą mogą nosić wy- łącznie ci, którzy są uznani za jego członków – ale nie strukturalnie, tylko tych, wiesz, którzy walczą z tym pododdziałem, przebywa- ją... I kiedy taką naszywkę daje ci dowódca, to jest to najwyższy symbol uznania, że jesteś swój. WYWIAD