granatnik w wieży/obrotnicy. W ten sposób
rozwiązany zostałby także problem mobilności
użytkowanych obecnie granatników MK-19.
Drużyny zmotoryzowane przewożone w trans-
porterach dysponują sprzętem różnych generacji
– zarówno nowoczesnym, jak i przestarzałym,
mało efektywnym w walce. Głównym uzbrojeni-
em przeciwpancernym drużyn jest nadal ręczny
granatnik przeciwpancerny RPG-7, którego zasięg
i możliwości penetracji pancerzy są wysoce
niewystarczające.
Żołnierze potrzebują przenośnych wyrzutni kiero-
wanych pocisków do zwalczania celów opancer-
zonych na małych dystansach, ale powinien to być
również na tyle uniwersalny środek, by był zdolny
do wystrzeliwania pocisków o działaniu burzącym
i odłamkowym. Biorąc pod uwagę możliwości
obserwacji oraz kompromis zasięgu i masy, po-
ciski takie powinny mieć zasięg do około 1000
m i masę umożliwiającą swobodne posługiwanie
się nimi jednemu żołnierzowi. Tego typu pociski,
np. ERYX, FGM-172 SRAW, MBT LAW czy Carl Gus-
www.fragoutmag.com
