oraz szansę wsparcia
własnych wojsk podczas
walki. W chwili obecnej te
możliwości mogą okazać
się niewystarczające –
plutony przeciwpancerne
z wyrzutniami ppk Spike
mają ograniczone działanie,
a wciąż pozostające w uzbro-
jeniu BWP-1 szanse wsparcia
oraz zwal-czania wojsk,
zwłaszcza w zakresie walki
z celami opancerzonymi,
wyłącznie teoretyczne.
Można założyć, że wpro-
wadzenie pododdziału skła-
dającego się z 8-12 wozów
Wilk podwoi wymagane
zdolności przeciwpancerne
batalionów. Użycie ppk Spike
w połączeniu z ogniem armat
105-milimetrowych oraz
wykorzystanie różnego typu
amunicji, w tym rakietowej,
pozwala zwiększyć skute-
czność batalionu w walce.
Duże zdolności ogniowe
WWO Wilk oraz jego
wysoka mobilność, czynią
z tego systemu niezwykle
skuteczne narzędzie w walce.
Zakłada się,| że współczynnik
skuteczności nowoczesnego systemu uzbro-
jenia Wilka w dzień i w nocy kształtuje się
na poziomie 2,5-3, co przekłada się na
– w zależności od składu bojowego pododdziału
(8-12 WWO) – od 24 do 36 zniszczonych
w walce obiektów przeciwnika (czyli mniej
więcej batalion pancerny). W sprzyjających
warunkach, jeśli korzysta się też z ppk Spike,
można zniszczyć i zatrzymać natarcie do dwóch
batalionów przeciwnika, co w połączeniu
z innymi środkami rażenia (lotnictwo, miny)
daje duże szanse powodzenia w walce z siłami
przeciwnika, do brygady włącznie. Oczywiście
przed przebiciem przez głowice ręcznych
granatników przeciwpancernych.
Z punktu widzenia logistyki zastosowanie
nośnika tożsamego pod względem
mechanicznym z transporterami Rosomak
różnych wersji upraszcza proces napraw
i zaopatrywania w części zamienne i nie
wymaga dodatkowego szkolenia obsługi czy
kierowców.
Ewentualne wprowadzenie wwo wilk do
uzbrojenia ma zgodnie z założeniami zwiększyć
możliwość zwalczania środków pancernych
i opancerzonych przeciwnika przez pododdziały
piechoty zmotoryzowanej i zmechanizowanej
www.fragoutmag.com
