Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/467260
POJAZDY towaniu jej na lżejszych pojazdach kołowych oraz pozwala na większy kąt podniesienia armaty, co w rezultacie poszerza możliwości wykorzysta- nia takiego środka ogniowego w różnych rodzajach działań pododdziałów wojskowych, prowadzonych w środowiskach specyficznych. Nie bez znaczenia pozostaje czynnik logistyczny. W przypadku WWO Wilk wieża ze 105-milimetrową armatą jest mon- towana na podwoziu KTO Rosomak, co upraszcza obsługiwanie i remonty w kompanii i batalionie, choć z drugiej strony w SZRP obecnie nie jest używana amunicja tego kalibru. Po przeprowadzeniu analizy sformułowaliśmy naszą propozycję: wprowadzenie po jednym plutonie wsparcia ogniowego wyposażonym w WWO Wilk do każdej kompanii zmotory- zowanej, co spowoduje znaczne zwiększenie zdol- ności batalionu, jeśli chodzi o zwalczanie silnie opancerzonych celów i wsparcie ogniem pośred- nim własnych pododdziałów. Jego mankament- ami są masa, pozbawiająca go pływalności, oraz mała pojemność magazynu amunicji, choć w tym przypadku producent może zaadaptować przed- ział desantu na potrzeby przewożenia dodat- kowej amunicji (możliwe jest uzupełnianie amunicji w automacie ładowania z wnętrza wozu). Przydatna byłaby także możliwość prowadzenia ognia amu- nicją programowalną i typu Airburst (według pro- ducenta, trwają prace mające to urzeczywistnić), co pozwoliłoby na jeszcze większą elastyczność w działaniu. Podsumowanie Sprawdzony w warunkach misji stabilizacyjnej KTO Rosomak okazał się nowoczesną i przyjazną dla załóg konstrukcją. Wyposażenie go w skuteczną armatę Mk44 dało polskim żołnierzom wystarcza- jącą przewagę w starciu z dowolnym przeciw- nikiem podczas prowadzenia afgańskiej operacji. Mimo że zebrane tam doświadczenia są cenne, a wprowadzone modernizacje ulepszyły możliwo- ści tego pojazdu, należy podkreślić, że współ- czesne pole walki wymaga od bojowego wozu piechoty więcej niż operacja stabilizacyjna. Odnosi się to głównie do zdolności zwalczania pojazdów silnie opancerzonych. Obecny brak ppk zintegrowanych z Rosomakami nie pozwa- la im na podejmowanie walki z przeciwnikiem wyposażonym w czołgi, a takiej sytuacji nie może- my wykluczyć. Należałoby zatem zastanowić się nad kierunkiem rozwoju modernizacji i zmian struk- turalnych podstawowego modułu bojowego, jakim jest batalion zmotoryzowany (przy czym po wymi- anie BWP-1 na nowoczesny środek walki będzie nim również batalion zmechanizowany). Zaproponowane opcje wzmocnienia bzmot skupiały się na kwestiach zwiększenia potencjału bojowego i samodzielności w realizacji zadań, i to już na poziomie kompanii. Współczesne działania bojowe opierają się głównie na wysoko mobilnych pododdziałach – kompaniach i plu- tonach, wykonujących zadania w dużej odległoś- ci od elementów mogących udzielić im wsparcia. W związku z czym zachodzi potrzeba dostarcze- nia dowódcom tych pododdziałów środków, które zapewnią im dużą niezależność w działaniu.