Frag Out! Magazine

www.fragoutmag.com Sprawcą całego zamieszania było katowicka firma Works 11 specjalizująca się w dostawach sprzętu i uzbrojenia dla Wojska Polskiego. Tym razem zorganizowała ona pokaz części sprzętu ze swojej oferty dla przedstawicieli wojska (przede wszystkim sił i służb specjalnych) oraz innych for- macji mundurowych będących jej potencjalnymi klientami. Głównym aktorem pokazu był wielolufowy napędowy karabin maszynowy Dillon Aero M134D Minigun, którego kilkanaście sztuk jest już używanych w Siłach Zbrojnych RP jako uzbrojenie pokładowe śmigłowców Mi-17 – pierwsza partia tej broni, licząca 10 egzemplarzy, trafiła do rąk pols- kich żołnierzy w 2013 roku. Broń występuje w trzech wersjach, różniących się mate- riałami, z których wykonano poszczególne elementy (stal lub tytan), a co za tym idzie – masą i także ceną. Użyt- kownik ma do wybory karabin stalowy, tytanowy lub mieszany, a różnica mas pomiędzy najlżejszym (tytanowy) a najcięższym (stalowy) sięga niemal 6 kg. W przypad- ku pojazdu lądowego, który najczęściej jest uzbrojony w jeden taki karabin, nie ma to specjalnego znaczenia, ale jeśli chodzi o statki powietrzne zwykle uzbrojone w kilka minigunów (2−3 lub więcej) – już tak. Broń strzela amunicją karabinową 7,62 mm x 51, umieszczoną w taśmie rozsypnej M13, która doprowadza- na jest do karabinu elastycznym, metalowym rękawem o długości 2,1 m i masie 2,7 kg. Szybkostrzelność karabinu jest stała, nieregulowana i wynosi 3000 strz./min – w przypadku samochodu Humvee standardowa skrzyn- ka amunicyjna ma taką właśnie pojemność (pełna ma masę 93 kg, a pusta – 12,3 kg). M134D przystosowany jest wyłącznie do prowadzenia ognia ciągłego, a instruk- torzy zalecają strzelać krótkimi jedno-, dwusekundowymi seriami. Oczywiście, można strzelać także dłuższymi seriami, bo karabin jest przystosowany do prowadzenia intensywnego, powierzchniowego ognia i w tej roli sprawdza się najlepiej (rozrzut wynosi 0,08). Od momentu naciśnięcia spustu do oddania pierwszego strzału mija 0,5 sekundy, zatrzymanie wiązki luf po zwolnieniu języka spust- towego zajmuje zaś 0,25 s. Silnik zasilany jest prądem stałym o napięciu 24−28 V i natężeniu 58 A. Żywotność wiązki luf wynosi 100 tysięcy strzałów, a całego karabinu nawet 1,5 miliona, przy czym, zgodnie z deklaracją producenta, liczba strzałów pomiędzy zacięciami wynosi 30 tysięcy. Średnia wartość odrzutu podczas strzelania wynosi 67,5 kg, a maksymalna sięga 86 kg. Strzelanie z miniguna robi niesamowite wrażenie – już sam dźwięk serii strzałów zlewający się w jeden odgłos ma efe- kt psychologiczny, a natężenie prowadzonego ognia sprawia, że przyciśnięcie przeciwnika do ziemi jest zadaniem dość prostym. Z tego powodu M134D jest proponowany jako uzbrojenie polskich M-ATV, które standardowo uzbrajane są w wkm 12,7 mm, km 7,62 mm lub 40-mm granatniki automatyczne. Podczas pokazu celem był stary ford escort, który po kilkudziesięciu sekundach został podziurawiony jak sito (odległość strzelania wynosiła około 130 metrów), a potem po prostu spłonął. Obsługa karabinu jest dość prosta, a strzelanie z niego – choć wymaga jednak pewnej wprawy – także nie jest bardzo skomplikowane, nawet w przypadku uszkodzenia celown- ika. 4 tysiące sztuk amunicji wystrzelanych zostało dość szybko zwłaszcza, że niektórzy strzelający mocno zapamiętywali się w tej czynności i instruktor musiał przywoływać ich do rzeczywistości. Trudno im się dziwić, bo strzelanie z M134D to naprawdę spora frajda.

• Cover