Frag Out! Magazine

BROŃ STRZELECKA W drugiej części prezentacji zademonstrowany został sześciostrzałowy rewolwerowy granatnik MGL-AV140 produkcji firmy Abrams Airborne Manufacturing (AAMI), który jest de facto granatnikiem Mk 14 mod 0 opracowanym na potrzeby jednostek specjalnych (który jest z kolei odmianą używanego przez np. USMC granatnika M32 z dłuższą lufą). Granatnik ma lufę długości 203 mm (w opcji dostępna jest lufa długości 304 mm), a zasilany jest z sześciokomorowego bębna o komorach długości 140 mm, co umożliwia strzelanie z użyciem praktycznie każdego rodzaju amunicji, w tym najdłuższej – pirotechnicznej. Do ładowania odchyla się w prawo komorę spustową z chwytem pistoletowym i kolbą, co odsłania komory bębna. Z MGL-AV140 można strzelać granatami o niskiej prędkości wylotowej 40 mm x 46SR (78 m/s) i średniej prędkości wylotowej 40 mm x 51SR (100 m/s). Odpowiednio do zastosowanej amunicji uzyskuje się zasięg 375 i 800 metrów. Mechanizmy broni napędzane są sprężyną nakręcaną ręcznie podczas ładowania komór bębna przez jego obrót, część gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór w ścianie lufy powoduje zaś jedynie zwolnienie blokady bębna, co umożliwia jego obrót. Broń wyposażona jest w urządzenie spustowo- uderzeniowe wyłącznie podwójnego działania (DAO) oraz dźwignię umożliwiającą obrót bębna o jedną komorę w przypadku niewypału. Broń ma masę 6,4 kg, która po dołączeniu celownika wzrasta do 6,68 kg, a granatnik załadowany, gotowy do strzału waży 7,98 kg. Długość granatnika z kolbą rozłożoną wynosi 648 mm, a ze złożoną – 739 mm. Strzelanie z granatnika nie stanowi żadnego wyzwania. Broń jest stosunkowo ciężka, więc prowadzenie ognia nawet amunicją o średniej prędkości wylotowej nie wiąże się z przykrymi odczuciami dla strzelającego. Granatnik służy do zwalczania celów powierzchniowych (np. grup piechoty), stąd nie jest od niego wymagana szczególna celność, ale nawet strzelający pierwszy raz nie mieli problemu, by drugim strzałem trafić w płytę stalową o wymiarach ok. 1 x 1,5 m umieszczoną w odległości około 130 m. Najwięcej problemów przysparzało ładowanie granatnika, a konkretnie nakręcanie sprężyny poruszającej bęben. Instruktor robił to jednym wprawnym ruchem, ale strzelający pierwszy raz nieco się z tym męczyli. Cóż, odrobina treningu i na pewno byłoby lepiej. Po granatniku rewolwerowym zaprezentowany został ultralekki moździerz ANTOS, znajdujący się w uzbrojeniu JW GROM. Moździerz ma lufę o gładkim przewodzie, wykonaną ze stopu aluminium, umieszczoną w płaszczu z tworzywa sztucz- nego. Cechą charakterystyczną ANTOSa jest pałąkowaty chwyt, w którym umieszczono spust – broń może strzelać jak klasyczny moździerz, czyli z wykorzystaniem grawitacyjnego odpalania granatów lub, po przestawieniu przełącznika i napięciu iglicy, z wykorzystaniem spustu do zwolnienia iglicy i zbicia spłonki granatu znajdującego się na dole lufy. Ten ostatni sposób sprawia, ze możliwe jest prowadzenie celnego ognia nawet przez jedną osobę. Do celowania służy celownik cieczowy (działający podobnie do poziomicy) umieszczony w górnej części płaszcza lufy. Ma on dwie podziałki z naniesionymi odległościami strzału – do strzelania granatem bez ładunku dodatkowego i z ładunkiem dodatkowym, dzięki czemu jest prosty i czytelny. Moździerz naprowadza się na cel z wykorzystaniem linii będącej przedłużeniem celownika, a umieszczonej w górnej części płaszcza lufy. Podczas strzelania ANTOS opiera się na kwadratowej płycie wykonanej z tworzywa sztucznego, którą można łatwo zastąpić kulą współpracującą z jarzmem montowanym, np. na pojeździe. Moździerz jest bronią o niskim ciśnieniu roboczym (18 MPa), dzięki czemu jest cichy, a strzał ma minimalne oddziaływanie na strzelca. Do strzelania wykorzystywane są granaty odłamkowe, termobaryczne, dymne, ćwiczebne, treningowe oraz oświetlające w świetle widzialnym i w podczerwieni, które ważą około 1,4 kg. ANTOS ma masę 5,3 kg, długość 905 mm, strzela zaś na minimalną odległość 80 i maksymalną 1,2 tysiąca m.

• Cover