BROŃ
STRZELECKA
Dillon Aero M134D Minigun jest już używany w Siłach Zbrojnych USA, gdzie stanowi przede wszystkim uzbrojenie pojazdów
– poczynając od lżejszych pojazdów terenowych (np. Humvee), poprzez MRAP-y, na samolotach i śmigłowcach kończąc.
W statkach powietrznych M134D stanowi np. element systemu MCAS-UH, gdzie jest wykorzystywany zarówno w roli broni
pokładowej stałej, podwieszonej na zaczepie z boku kadłuba śmigłowca, obsługiwanej przez pilotów, jak i mocowanej na
czopach w drzwiach śmigłowca i obsługiwanej przez strzelca pokładowego.
W pojazdach naziemnych (głównie opancerzonych) mocowany jest na ich wieżyczkach, stanowi wówczas ich podstawowe
uzbrojenie pokładowe. Jest on doskonałym uzupełnieniem granatników automatycznych, będących bronią do rażenia celów
grupowych, powierzchniowych oraz karabinów maszynowych. Granatniki mogą pokryć ogniem duży teren, ale mają sto-
sunkowo niewielką szybkostrzelność, ich amunicja jest zaś powolna. Karabiny maszynowe są celne i mają dużą szybkostrzel-
ność, ale nie można z nich długo prowadzić intensywnego ognia z uwagi na przegrzewanie się luf. M134D wypełnia więc
lukę pomiędzy tymi dwoma rodzajami uzbrojenia, pozwala bowiem na prowadzenie długotrwałego, bardzo intensywnego
(50 strz./s) ognia, którym można w miarę celnie razić przeciwnika lub po prostu przycisnąć go do ziemi. Nie bez znaczenia
jest też niezwykle charakterystyczny odgłos strzelania, który sam w sobie stanowi efekt psychologiczny o silnym oddziały-
waniu. Nie tak mocnym, jak słynne „brrrrt!" samolotów szturmowych Warthog A-10 Thunderbolt II (FRAG OUT! #04), ale
również niepozostawiającym wątpliwości, co do możliwości użytej broni.
