Frag Out! Magazine

MEDYYYK! Opatrunki indywidualne swOją histOrię mają dOść bOgatą. ryciny przedstawiające sceny zakładania Opatrunków mOżna znaleźć już w sztuce starOżytnej grecji datOwanej na rOk 500 p.n.e., ale zapewne technika ta znana była jeszcze wcześniej. razem z medycyną wOjskOwą rOzwój pOdręcznych śrOdków służących tamOwaniu krwawień stał się niejakO kOniec- znOścią. każdy zdrOwO myślący mężczyzna nOszący brOń na wOjnie, bez względu na sztan- dar, pOd którym maszerOwał, pOsiadał przy sObie zawsze cOś, czegO mógłby użyć w pierwszej chwili pO zranieniu. apaszka – atrybut klasy rObOtniczej – stawała się Opaską zaciskOwą, chusteczka bawełniana (O które dzisiaj trudnO – zOstały wyparte przez jednOrazówki) była substytutem Opatrunku indywidualnegO, względnie bandaża, zakładanegO na rany cięte, upierdliwe zadrapania i utrzymywana aż dO mOmentu zaOpatrzenia przez ObOzOwegO łapiducha bądź lekarza w pOlOwym lazarecie. Wraz z rozwojem nowoczesnej taktyki i postępem technologicznym dotyczącym uzbrojenia można także zaobserwować poważne zmiany w medycynie pola walki – ewakuacja rannych ze strefy zagrożenia, wysunięte szpitale polowe, obecność sanitariuszy wprowadzających techniki ratujące życie (tamowanie krwotoków, działania przeciwwstrząsowewstrząsowe) itp. Zmiany, i to znaczące, wprowadzono także w wyposażeniu medycznym, czego idealnym przykładem są opatrunki indywidualne. Początkowo skłądały się one z opaski podtrzymującej (bandaża) i kompresu okrywającego ranę, jednak zmiany w sposobie prowadzenia walk, stosowanym uzbrojeniu, a także rozwój wiedzy medycznej (zwłaszcza dotyczącej zapobiegania zgonom) wymusiły ewolucję tego – zdawałoby się – banalnego pod względem konstrukcyjnym wyposażenia medycznego. Pojawiły się pierwsze opatrunki zintegrowane, w których materiał bawełniany był przyszywany maszynowo

• Cover