Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/605595
kosmicznego pomiędzy USA i ZSRR. W tamtym okresie historycznym liczył się tylko jeden parametr przy wyborze paliwa rakietowego: wydaj- ność. Czasy się jednak zmieniły, technologia doko- nała skoku niespotykanego dotąd w dziejach, zmo- dyfikowano także kryteria doboru komponentów do realizowania planów podboju kosmosu. Hydrazyna, stosowane dotąd paliwo rakietowe, jest co prawda efektywna, ale mało praktyczna (z uwagi na warunki bezpieczeństwa, jakie trzeba spełnić przy posługiwa- niu się nią) i nieekologiczna, a przy tym stanowi zagro- żenie dla człowieka (jest rakotwórcza i wchłania się przez skórę). Ma to wpływ także na jej wysoką cenę, bo koszty windują systemy zabezpieczeń podczas przechowywania, transportu i używania. Nadtlenek wodoru, w przeciwieństwie do hydrazyny, może być przechowany w – używając kolokwializmu – w wa- runkach domowych, w temperaturze około 18°C, bez konieczności budowy kosztownej infrastruktury. A co z obsługą? Zamiast specjalnych skafandrów zwykła ochrona ciała osłonami z tworzywa sztuczne- go (fartuch, rękawice, maska) oraz... odrobina zdro- wego rozsądku. Nawet w sytuacji niekontrolowane- go wycieku wystarczy skażone nim miejsce polać bardzo dużą ilością wody, która zwiąże paliwo i uczy- ni je niegroźnym dla otoczenia. Drugim powodem, dla którego nadtlenek wodoru przeżywa drugą młodość, jest jego stężenie. W cza- sach II wojny światowej maksymalne, jakie można było uzyskać wynosiło 85%. Obecnie, dzięki możli- wościom technologicznym, możliwe jest uzyskanie stężenia rzędu 98%. Dopiero taki produkt można brać pod uwagę przy zastosowaniu go w charakterze paliwa. Wynika to z prostej zależności – wyniesienie w kosmos każdego kilograma sprzętu (rakiety, urzą- dzeń, paliwa itp.) kosztuje określoną sumę. Dodajmy, że dość wysoką, więc wiadomo, że dąży się do zre- dukowania masy wynoszonych w kosmos obiektów, co w przypadku paliwa można osiągnąć poprzez zwiększenie jego wydajności (kaloryczności). Oznacza to, że jeden litr paliwa o większym stężeniu zapew- ni więcej mocy przy tej samej masie, przez co obniży koszt lub umożliwi zabranie większej ilości sprzętu za tę samą cenę. Ma to niebagatelne znaczenie dla silników montowanych w satelitach, bez których wie- le dziedzin życia obecnie się po prostu nie obejdzie. Zawieszone na orbicie satelity narażone są na zderze- nie z różnymi kosmicznymi śmieciami, których ilość szacuje się na około 700 000 obiektów. W przypadku ZAAWANSOWANE TECHNOLOGIE