Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/630717
małego, centralnego krzyżyka. Jakość obra- zu, kontrast i ostrość są bez zarzutu, dzięki zastosowaniu wysokiej klasy szkła Schott oraz powłok antyrefleksyjnych. Celownik wytrzymuje porównanie z lunetami nawet kilkakrotnie droższymi (sprawdzone empi- rycznie). Nie mam zastrzeżeń również co do powtarzalności ustawień i regulacji. Na przestrzeni ostatnich trzech lat prze- puściłem przez lufę mojego TRG22 ok. 600–650 kulek (głównie z powodu braku dostępności strzelnic z osiami dłuższymi niż 100 m). Używam wyłącznie fabrycznej amunicji Lapua z pociskiem Scenar-L 175 gr. Najczęściej strzelam w postawie leżącej lub siedzącej, z przednią częścią łoża opartą na worku z piaskiem, a kolbą na lewej dłoni. Skupienie, jakie udawało mi się osiągnąć na fabrycznej amunicji, to ok. 0,55 MOA na 100 m. Sądzę, że precyzyjna własna elaboracja mogłaby jeszcze poprawić ten wynik. Jak do tej pory karabin sprawuje się bez zarzutu. Tylko jeden, jedyny raz (na tego- rocznych zawodach Tactical Polish Sniper) z mojej winy, pod presją czasu źle pod- pięty magazynek spowodował dosłanie dwóch nabojów równocześnie. Na szczę- ście łatwo udało się usunąć tę dysfunkcję. Przyzwyczaiłem się nawet do spustu o cię- żarze 10 N (w broni stricte sportowej miałem spust ustawiony na 250 g), tym bardziej, że pozwala na maksymalne skrócenie drogi ja- łowej i ograniczenie „wpadania" po zwolnie- niu iglicy. Lufa nagrzewa się wolno, nawet podczas szybkiego i intensywnego strzela- nia. Równomiernie odprowadza ciepło i nie zauważyłem, by jakoś rażąco pogorszyła parametry skupienia. Masa broni sprzyja stabilności i łagodnie obchodzi się z „doł- kiem strzeleckim" strzelca. Nawet kobiety, które miały okazję strzelać z mojego kara- binu, były pozytywnie zaskoczone słabym odrzutem. Czyszczenie broni po strzelaniu jest proste i nie różni się specjalnie od innych karabi- nów precyzyjnych. Nie podoba mi się natomiast sposób regula- cji poduszki policzkowej i stopki za pomocą podkładek. Raz, że wymaga to dodatkowego klucza imbusowego, a dwa, że trzeba mieć ze sobą te nieszczęsne podkładki (których koszt jest niewspółmiernie wysoki). Nie jest to ani wygodne, ani intuicyjne, ale należy pa- miętać, że Sako TRG powstał w 1989 roku… W bieżącym roku w Polsce zadebiutowała nowość od Sako – karabin TRG M10 (świa- towa premiera w roku 2011), w którym osa- da jest w pełni regulowana bez konieczności używania narzędzi czy dodatkowych pod- kładek. Sako TRG22 to bardzo wszechstronny ka- rabin. Można go z powodzeniem używać w konkurencjach sportowych (np. karabin centralnego zapłonu 300 m, CISM, strzelec- two długodystansowe), myślistwie (np. pod- czas zasiadki na ambonie) czy wreszcie, zgod- nie z celem projektowym – w służbach. Lista mundurowych użytkowników tej broni jest długa – w Polsce z TRG korzystają policyjni antyterroryści, BOR, Straż Graniczna, GROM, JWK. Na świecie karabin ten można spotkać w armiach takich państw, jak Włochy, Hiszpania, Turcja, Dania, Czechy czy Holandia. BROŃ STRZELECKA