Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/707484
W skład środków łączności zewnętrznej Pumy wchodzą radiostacje wysokich częstotliwości SEM 80/90 i SOLAR 400. Do komunikacji po- między członkami załogi, żołnierzami prze- bywającymi w pojeździe oraz spieszonym desantem wykorzystuje się system SOTAS-IP. Wóz został wyposażony w system zarządzania polem walki IFIS, umożliwiający obustronną wymianę danych z dowództwem oraz innymi maszynami z IFIS-em. Przystosowano go rów- nież do współpracy z środkami łączności roz- wijanymi w programie „żołnierza przyszłości" (Infanterist der Zukunft, IdZ) o nazwie Gladius. Ostateczna konfiguracja urządzeń systemu kontroli, dowodzenia, łączności, przetwarzania danych i rozpoznania (C4I) nie została jednak jeszcze ustalona. Pewne elementy wyposażenia Pumy zostały wprowadzone z myślą o uproszczeniu czyn- ności obsługowych oraz realizacji zadań przez służby logistyczne. W skład tych rozwiązań wchodzi pokładowy system diagnostyczny, umożliwiający rejestrację błędów oraz uła- twiający serwisowanie. Siła ognia Główne uzbrojenie Pumy stanowi armata automatyczna kalibru 30 mm MK 30-2/ABM umieszczona w obrotowej wieży. Została ona opracowana przez przedsiębiorstwo Mauser, wchodzące w skład koncernu Rheinmetall. Skrót ABM w oznaczeniu rozwija się do Air Burst Ammuntion, co oznacza przystosowanie armaty do prowadzenia ognia amunicją pro- gramowalną. Cewka indukcyjna programatora została umieszczona na końcu lufy, przed ha- mulcem wylotowym. MK 30-2/ABM działa na zasadzie odprowadzenia gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Uzbrojenie jest za- silane dwustronnie co umożliwia stosowanie dwóch podstawowych rodzajów amunicji. Czas wymiany jednej taśmy na drugą wynosi ok. 4 sekund. „Naturalna" szybkostrzelność teore- tyczna armaty wynosi 700 strzałów na minutę, jednak w przypadku Pumy zdecydowano się na jej obniżenie do 200 strzałów na minutę w celu zachowania dużej celności. Jednostka ognia wozu wynosi 400 nabojów kalibru 30 mm, z czego połowa znajduje się w wieży, goto- wa do użycia. Pozostałe naboje umieszczono w zasobnikach na stropie przedziału bojowo- -desantowego. Armata 30 mm może być na- prowadzana na cel w płaszczyźnie pionowej w zakresie od -10 do +25 stopni. Wystrzelone łuski są wyrzucane przez okno wylotowe w prawej ścianie kołyski armaty. W odróżnieniu od prototypu na wozach przed- seryjnych zdecydowano się zastosować do- datkowe usztywnienie montażu armaty. Ma ono postać ażurowego stelaża, obejmującego i podpierającego lufę na większej długości. Rozwiązanie to wpływa na poprawę celności. MK 30-2/ABM strzela amunicją 30x173 mm. W niemieckich wozach stosowane są nabo- je dwóch typów. Pierwszym jest amunicja przeciwpancerna z pociskiem podkalibrowym stabilizowanym brzechwowo ze smugaczem (APFSDS-T) PMC-287. Prędkość wylotowa wy- nosi 1405 m/s. Szacuje się, że na dystansie 1000 m wydłużony penetrator wykonany ze stopu wolframu jest w stanie przebić płytę grubości 53 mm odchyloną o 60° od pionu, co odpowiada pionowemu pancerzowi grubemu na 106 mm. Rozrzut na 1000 m nie przekracza 0,5 miliradiana. Drugim rodzajem amunicji są naboje z progra- mowalnymi pociskami odłamkowo-burzącymi PMC-308 (oznaczanymi wspomnianym skró- tem ABM lub także KEFT – Kinetic Energy Time Fuze). Każdy pełnokalibrowy pocisk zawiera 162 niewielkie cylindry ze stopu wolframu, bę- dące głównym czynnikiem rażącym, ładunek wybuchowy odpowiedzialny za rozcalenie oraz programowalny zapalnik. Ten ostatni zaopa- trzono w samolikwidator, niszczący pocisk po przebyciu mniej więcej 4 km. Prędkość wyloto- wa PMC-308 wynosi 1100 m/s. Z armatą sprzę- żony jest karabin maszynowy Heckler und Koch MG4, strzelający amunicją 5,56x45 mm NATO, analiza