Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/707484
pływał. W praktyce Marder 1 okazał się dość udaną maszyną, z dużym potencjałem moder- nizacyjnym. Masa bojowa ostatnich wariantów wozu wzrosła z 28,5 tony do ponad 37 ton. Geneza Pumy Doświadczenia zebrane w trakcie eksploatacji Marderów 1 utwierdziły niemieckich konstruk- torów, że przy opracowaniu następcy należy podążyć sprawdzoną drogą. Na początku lat 80. ubiegłego wieku rozpoczęto prace nad wozami nowej generacji. Jedną z pierwszych prób było wspólne przedsięwzięcie firm Krauss-Maffei i Diehl – program PUMA. Pod tym akronimem krył się Panzer Unter Minimalen Aufwand, czyli pojazd opancerzony za najniższą cenę. Projekt zakładał opracowanie pojazdu bazowego mo- gącego stanowić podstawę dla różnego rodzaju odmian, w tym czołgu, bojowego wozu piecho- ty i wozów specjalistycznych. Wóz miał powstać w dwóch lub trzech wariantach różniących się długością kadłuba, jego masą (od 18 do 45 ton) i tym samym dopuszczalną nośnością oraz do- celowym przeznaczeniem. Wśród licznych wa- riantów znalazły się także propozycje nowego bojowego wozu piechoty. Cechą godną uwagi była decyzja o wdrożeniu koncepcji pancerza modułowego. Na poziomie podstawowym ma- szyna miała być odporna na ogień broni strze- leckiej i odłamki granatów artyleryjskich. Po dołożeniu zestawu płyt kompozytowych wóz mógł przetrwać ostrzał wielkokalibrowych ka- rabinów maszynowych, a od frontu ówczesnej amunicji przeciwpancernej kalibru 30 mm. Pierwszy prototyp wozu PUMA został skomple- towany w 1986 roku, a w ciągu kolejnych pięciu lat powstały jeszcze cztery maszyny. Na przełomie lat 80. i 90. XX wieku dwa pojazdy były inten- sywnie testowane przez Bundeswehrę, ostatni egzemplarz odbywał zaś próby w Skandynawii. Ostatecznie żadne z państw nie zdecydowało się na jego zakup i program został anulowany. Jeden z prototypów został przebudowany i słu- żył do testów nowego zawieszenia. O ile PUMA miała stanowić głównie ofertę eks- portową i demonstrator możliwości niemieckie- go przemysłu zbrojeniowego, o tyle celem pro- gramu „Wóz bojowy na lata 90." (Kampfwagen 90) było już opracowanie następcy Mardera 1. Jednym z najważniejszych wymagań było przystosowanie maszyny do współdziałania z czołgami podstawowymi Leopard 2. Założenia techniczno-taktyczne sformułowano jeszcze w 1984 roku. Na początku 1988 roku zadanie głównego wykonawcy przy konstrukcji prototy- pu powierzono firmie Krauss-Maffei. Kontrahent wywiązał się z zadania w iście ekspresowym tempie, w czym na pewno pomogły prace nad demonstratorami PUMA. Prototyp maszyny, nazwany Marder 2, został po raz pierwszy za- prezentowany światu we wrześniu 1991 roku. Główne uzbrojenie stanowiła armata napędowa Rh 503, strzelająca natowską amunicją kalibru 35 mm lub, po konwersji, wykorzystująca nowo- opracowane naboje kalibru 50 mm. Armata była stabilizowana w obu płaszczyznach, a za precy- zję ostrzału odpowiadał również nowoczesny system kierowania ogniem. Wóz był chroniony modułowym pancerzem kompozytowym, od analiza