Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/794319
Po odzyskaniu przez Polskę suweren- ności, już w 1990 roku w Ministerstwie Obrony Narodowej rozpoczęto prace nad utworzeniem (reaktywacją) wojsk obrony regionalnej. Z uwagi na brak większych doświadczeń w tej mierze, tworząc struk- tury nowej formacji, wzorowano się na wojskach wewnętrznych z czasów PRL-u. Zakładano utworzenie brygad Obrony Regionalnej podporządkowanych dowódz- twom okręgów wojskowych oraz pułków Obrony Regionalnej, podlegających ad- ministracji wojskowej w województwach, mobilizowanych od podstaw z dostępnych zasobów osobowych i wyposażonych w sprzęt oraz uzbrojenie przekazane z wojsk operacyjnych. W 1992 roku woj- ska regionalne przemianowano na wojska Obrony Terytorialnej (OT). Planowano utworzenie brygad i pułków OT wzorowa- nych na strukturze organizacyjnej wojsk wewnętrznych, które byłyby podporządko- wane terenowej administracji wojskowej. W pierwszej kolejności, jeszcze w latach 1994–1996, sformowano dowództwa i pododdziały 1. Brygady OT z dowódz- twem w Lęborku, 2. Brygady OT z dowódz- twem w Mińsku Mazowieckim i 3. Brygady OT z dowództwem w Lublinie. Jednostki zostały utworzone na bazie rozwiązywa- nych pododdziałów bojowych i pomocni- czych wojsk operacyjnych. Formowanie w pierwszej kolejności jednostek Obrony Terytorialnej na tzw. ścianie wschodniej (tj. w województwach graniczących z Rosją, Litwą, Białorusią, Ukrainą i Słowacją) słu- żyć miało mocniejszemu akcentowaniu obecności militarnej w tej części kraju. Obecność pododdziałów OT na obszarze Polski na wschód od Wisły miała na celu zademonstrowanie gotowości SZRP do podjęcia szybkich działań w przypadku jakiejkolwiek sytuacji zagrażającej bezpie- czeństwu i suwerenności państwa. Ostateczna „Koncepcja rozwoju obrony terytorialnej" zatwierdzona została przez ministra obrony narodowej w 1999 roku. Zakładała ona, że w czasie pokoju w jed- nostkach OT będzie nie więcej niż 10 000 żołnierzy, którzy pełniliby służbę na zasa- dach zbliżonych do obsady pododdziałów wojsk operacyjnych. Struktura i etaty jed- nostek, które planowano sformować, miały pozwolić na rozwinięcie sił OT liczących do 120 000 żołnierzy w czasie „W" (zakłada- no, że etaty pokojowe OT nie powinny być większe niż 10 % stanów osobowych prze- widzianych na czas wojny). Oceniano przy tym, że wojska terytorialnej będą liczyć co najmniej 300 000 ludzi, a docelowo ponad 550 000. W 1997 roku w istniejących już pododdziałach służyło około 5500 żołnie- rzy, a do końca 2003 roku liczba ta miała zostać podwojona. „Koncepcja rozwoju obrony terytorialnej" zawierała podstawowe dane na temat za- dań, struktur organizacyjnych i zasad funk- cjonowania tego elementu Sił Zbrojnych RP. Wojska Obrony Terytorialnej miały być komponentem militarnym przezna- czonym do działań obronnych na terenie poszczególnych województw, a do naj- ważniejszych wyznaczonych tej formacji zadań miały należeć: obrona kraju we współdziałaniu z wojskami operacyjny- mi, osłona rejonów mobilizacji jednostek i rezerw, zabezpieczenie przyjęcia wojsk sojuszniczych, ochrona obiektów wojsko- wych i obiektów infrastruktury krytycznej oraz współpraca z terenowymi organami władzy państwowej przy likwidacji skut- ków klęsk żywiołowych. Siły OT rozwijano by we wszystkich rodzajach sił zbrojnych – głównie w Wojskach Lądowych, lecz www.fragoutmag.com