Kraje bałtyckie korzystają ze wsparcia sojuszników,
ponieważ same nie dysponują lotnictwem myśliwskim,
w związku z czym nie mogą wystawić standardowego
w Sojuszu dyżuru QRA (Quick Reaction Alert)
pozwalającego przechwycić statki powietrzne naruszające
przestrzeń powietrzną lub poruszające się w przestrzeni
międzynarodowej wbrew zasadom jej użytkowania
(chodzi przede wszystkim o maszyny lecące nad Morzem
Bałtyckim z wyłączonym transponderem koniecznym do
identyfikacji lub bez złożonego planu lotu). Początkowo
natowskie samoloty zabezpieczały misję z lotniska w Szawle
znajdującej się mniej więcej w połowie drogi między Wilnem
i Kłajpedą. Litwini pełniący rolę tzw. host nation zabezpieczali
pobyt kontyngentu sojusznika, stopniowo rozbudowując
infrastrukturę swojej głównej bazy (hangary, nawierzchnie
dróg kołowania i pasa startowego, płyty postojowe, budynki
socjalne, wieżę i budynek wojskowego portu lotniczego).
Z czasem, wraz ze wzrostem aktywności lotnictwa Federacji
Rosyjskiej, misja została rozszerzona o drugą lokację –
bazę Amari w pobliżu Tallina. Jednocześnie zwiększono
liczbę kontyngentów z jednego do czterech (model ten
funkcjonował w latach 2014–2015 – w Szawle gościły
dwa zespoły po cztery samoloty, w Amari jeden, a czwarty
operował z 22. Bazy Lotnictwa Taktycznego w Malborku).
www.fragoutmag.com
