Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/879266
od upadków (zwłaszcza, gdy były używane przez spadochroniarzy lub przewożone luzem na pojazdach) i dość szybko odkształcały się w taki sposób, że skutecznie wbijały się w plecy noszącego. Stelaże w latach 70. były rzadko użytkowane przez regularną piechotę, więc zmian nie wprowadzano tak szybko, jak modyfikowano plecaki czy pozostałe elementy oporządzenia. Stelaże w pierwotnej formie produkowano do roku 1979. Stelaż ALICE w latach 80. 21 marca 1979 roku w ramach nowej wersji normy MIL-S-43835B wprowadzono szereg usprawnień stelaża. Przeprojektowany jako komplet z paskami dostał nowy numer NSN: 8465-01-073- 8326, a oznaczenia zarówno całego zestawu, jak i pojedynczych jego składowych zmieniono z LC-1 na LC-2. Efektywnie nowe stelaże zaczęto użytkować dopiero w latach 80. Przede wszystkim w samej ramie odsunięto poziomą poprzeczkę od pleców w tył o 1 cal, tworząc dodatkową przestrzeń na wypadek, gdyby stelaż się wygiął (a w praktyce każdy się wyginał). Trochę inaczej uformowano pionowe wzmocnienie przez środek stelaża, które wcześniej było na ostro załamane w górnej części. Teraz ten kawałek aluminium wygięty był po prostu z powodu swojego naprężenia, co jeszcze bardziej miało zapobiegać wyginaniu się stelaża, a w praktyce – nie działało i te stelaże po prostu musiały się wyginać. Praktycznie całkowicie zmieniono układ pasków. Szelki otrzymały charakterystyczny prostokątny kształt. W miejsce plastikowej siatki wewnątrz szelek zastosowano piankę, jednocześnie zrezygnowano z jakiegokolwiek miękkiego materiału pod częścią, w której znajdowała się klamra quick release. W nowym modelu szelek umieszczono ją zarówno z lewej, jak i prawej strony i dodatkowo zabezpieczono napem, tak jak było to w przypadku pasa na brzuch. Lekko zmieniono sposób przyszywania górnych pasków do szelek, lecz sposób regulacji na klamrę non-slip pozostawał bez zmian. Pomimo innego oznaczenia numer NSN lewej szelki nie zmienił się, natomiast prawa otrzymała numer 8465-01-078-9282. Wąski pasek na brzuch wyeliminowano, lecz jego produkcja mimo to trwała do 2003 roku (tylko jako część zamienna). Pas biodrowy znacząco powiększono, wykonano z 12,5-uncjowego, cięższego nylonu i zastosowano wypełnienie z pianki. Nadano mu nowy numer NSN 8465-01-075-8164. Od tej pory pas był zintegrowany z paskiem na brzuch, który wykonywano z grubej i sztywnej taśmy nylonowej o szerokości odpowiadającej pasowi pistoletowemu (ale o innym splocie). Długość pasa na brzuch była regulowana dwiema dość ciężkimi klamrami, a sam pas zapinany był na szarą klamrę quick release, taką samą, jaką stosowano w pasach oporządzeniowych LC-2. Za naciąg pasa biodrowego odpowiadał napinacz umieszczony z tyłu pasa wykonany z 1-calowej taśmy, wyposażony w sporą klamrę przypominającą klamry stosowane do zapinania troków. Samych klamer stosowano zamiennie, w zależności od kontraktora, co najmniej dwa rodzaje. 3 grudnia 1982 wprowadzono normę MIL-S-43835C. Od tej pory w miejsce czarnego anodyzowanego wykończenia wprowadzono odcienie zieleni FS 34079 lub FS 34086. Alternatywnie zamiast anodyzowania w ramach normy MIL-S-43835D z 30 marca 1988 dopuszczono malowanie proszkowe stelaży w tych samych kolorach. W praktyce stelaże produkowane w latach 80. na ogół miały wykończenie anodyzowane, wykonane w jednym lub drugim odcieniu zieleni albo z mieszanki obu odcieni. Stalowe nity w przypadku stelaży anodyzowanych na zielono były czernione chemicznie, a całość nitowana po anodyzowaniu. Stelaże malowane proszkowo były najpierw składane, a potem malowane, przez co w trakcie eksploatacji farba odpadała na połączeniach. Stelaż w latach 90 i XXI w. Stelaże malowane proszkowo pojawiły się dopiero od kontraktów z roku 1989, gdy wiodącym producentem stelaży stała się firma Central City Manufacturing (CCM US). 15 czerwca 1990 ukazała się norma MIL-S-43835E, która obejmowała zmianę klamry pasa biodrowego na czarną klamrę typu fastex. Jednocześnie pas na brzuch od tej pory wykonywano ze standardowej, miękkiej taśmy nośnej o szerokości 2 cali i wyeliminowano ciężkie boczne klamry do regulacji długości (w końcu taka regulacja znajduje się przy samym fastexie). Jednocześnie norma przewidywała wprowadzenie paska na klatkę piersiową wykonanego z 1-calowej taśmy, z elastyczną sekcją oraz zapięciem za pomocą małej czarnej klamry fastex. Paska nie wprowadzono od razu do produkcji w kontraktach wykonywanych przez CCM. Ostatni kontrakt na stelaż w tej klasycznej formie podpisano 1 września 1993 (DLA100-93-D4136) i wykonywano www.fragoutmag.com