Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/915069
Ładownica mieściła trzy, 30-nabojowe magazynki. Boczne uchwyty służyły do przenoszenia granatów. Pokrowiec na manierkę M1967 w wersji z pionowymi i poziomymi przeszyciami, jaki włączono do systemu w 1973 roku. Pokrowiec na saperkę uformowany z tworzywa sztucznego EVA. Na taśmie przyszytej do szelek można było przenosić np. latarkę Na prawej szelce zazwyczaj przenoszono pokrowiec z opatrunkami. a z drugiej klamrę zapięcia. W praktyce klamry służące do regulacji długości nie mogły być zaciskane w miejscach, gdzie umieszczone były oczka do montażu oporządzenia, a oczka te nie powinny były też kolidować z klamrą zapię- cia – regulacja była trochę płynna, ale trochę jednak nadal kłopotliwa, uwzględniając też bardzo sztywną nylonową taśmę, z której wykonywano pas. Wszystkie pasy wykony- wano z nylonowej taśmy 2,25 cala impregnowanej żywicą. Pasy miały dwa rzędy oczek. Górne służyły do przyczepi- enia szelek, natomiast dolne do mocowania elementów oporządzenia wyposażonych w haki, stosowane jeszcze od czasów oporządzenia M1910. W latach 70. nadal wszystkie bagnety miały mocowanie za pomocą haków. Mocowania takie stosowano też przy manierkach arktycznych, których spory zapas został z czasów wojny w Korei czy przy noży- cach do cięcia drutu. Wiele osób klasyfikuje pasy jako modele LC-1, LC-2 i LC-3, łącząc typ pasa z zastosowanym rodzajem klamry. Taka klasyfikacja jest jednak błędna i postaram się to uszeregować prawidłowo. Pasy wczesne z metalową klamrą zapięcia Pierwotne wersje pasów ALICE standaryzowano 24 września 1972 roku i nadano im numery FSN: 8465-001- 6487 (Large) oraz 8465-001-6488 (Medium). Nowy pas opisano w normie MIL-B-43826. Początkowo przyjęto naze- wnictwo BELT, INDIVIDUAL EQUIPMENT, NYLON M-1972 i tak oznaczono pierwsze pasy produkowane w ostatnim kwartale 1973 roku na kontrakt DSA100-74-C-0412. Pasy wykony- wano z taśmy w kolorze OD7 i wyposażono je w standardową mosiężną klamrę zapięcia znaną z pasów M1956. Jeszcze w ramach trwania tego samego kontraktu przez krótki okres pasy produkowano bez oznaczenia M1972 pod nazwą BELT, INDIVIDUAL EQUIPMENT, NYLON, po czym, na przełomie lat 1973 i 1974, do nazwy dodano oznaczenie LC-1. Wszystk- ie te wczesne pasy produkowała firma Eastern Canvas. W 1974 system numeracji zmieniono z FSN na NSN i odtąd pasy otrzymały numery 8465-00-001-6487 (Large) i 8465- 00-001-6488 (Medium). Pierwsze pasy ALICE produkowane w 1974 roku miały wadliwie skonstruowane klamry do regu- lacji długości i taśma wyrywała się z mocowań w klamrach. Starano się temu zaradzić poszerzając powierzchnię łączenia klamer z pasem bez zmiany całkowitej szerokości klamry i taką modyfikację wprowadzono w 1975 roku. Klamry nadal jednak były problematyczne i pod koniec 1976 wprowadzono kole- jną modyfikację klamer regulujących długość pasa, tym razem zmniejszając trochę ich szerokość i eliminując przetłoczenie, które występowało na klamrze do tej pory. Od tego momen- tu problem został wyeliminowany. To właśnie na tym etapie zmieniono oznaczenie z LC-1 na LC-2. Nie zmienił się natomi- ast numer NSN, a pasy nadal produkowano z metalową klam- rą zapięcia. Pasy LC-2 z metalową klamrą zapięcia zasadniczo produkowano do końca 1981 roku. Produkcję pasów z meta- lową klamrą, ale tylko w rozmiarze large, wznowiono jeszcze w kilku kontraktach z lat 1986–1988, ponieważ były one sto- sowane z uprzężą STABO, w której przypadku nie chciano sto- sować późniejszych pasów z klamrami z tworzywa sztucznego wyposażenie