Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/915069
Pokrowiec na opatrunek i kompas w pierwszej wersji M1967 z lat 1973-1974 w którym zastosowano mniejszy niż wymagany zatrzask. Pokrowiec na opatrunek i kompas w wersji LC-1 w kolorze OG106, produkowany od 1976 do 1989 roku. Pokrowiec na opatrunek i kompas w wersji LC-1 w kolorze CG483 wyprodukowany po 1999 roku. MIL-C-43827. Na początku lat 70. wprowadzano do użytku magazyn- ki 30-nabojowe, ale paradoksalnie nadal nie produkowano odpowied- niej liczby stosownych ładownic. Nowe magazynki na masową skalę zastąpiły magazynki 20-nabojowe dopiero na przełomie lat 70. i 80., ale zapotrzebowanie na ładownice i tak było duże. Z tego powodu były jednym z najwcześniej zakontraktowanych elementów oporządzenia ALICE. W 1973 wyprodukowano trochę ładownic pod oznaczeniem M1972, były to pierwsze wyprodukowane elementy nowego sys- temu oporządzenia. Warto wspomnieć, że w 1971 roku USMC otrzymała do swoich testów kilka kompletów oporządzenia z projektu LINCLOE. W tych kompletach znajdowały się bardzo podobne do finalnych ład- ownice wyposażone w wewnętrzne zapinane na zatrzaski klapki. Mimo że armia odrzuciła tę wersję z uwagi na trudności z wydoby- waniem magazynków, to USMC zaklasyfikowało na swój użytek te ładownice jako typ „Limited Procurement", a następnie standary- zowało je 31 stycznia 1972 pod numerem FSN 8465-464-2084. Należy jednak pamiętać, że był to sprzęt przeznaczony wyłącznie na użytek USMC i produkowany krótko, przed rozpoczęciem produkc- ji oporządzenia ALICE. Ładownica taka nie powinna być traktowa- na, z czym można się czasem spotkać w literaturze, jako wczesna ładownica ALICE. Ładownice ALICE mieściły po trzy 30-nabojowe magazynki oraz dwa granaty w bocznych uchwytach zabezpieczonych taśmą z zatrzaskiem. Ładownica wykonana była z grubego 12,5-uncjowego nylonu w kolorze OG106. Tylna i przednia ścianka ładownicy była wzmocniona panelami z polietylenu. Zapinana była charakterystycz- nym plastikowym zapięciem stosowanym już wcześniej w systemie LLCE jako zapięcie ładownic, pokrowca na saperkę i pokrowca dwuk- wartowego bukłaka. Wewnątrz głównej komory znajdowały się trzy paski z wąskiej nylonowej taśmy, które oddzielały magazynki od siebie. Do tylnej ścianki ładownicy doszyty był pas taśmy 2,25 cala do zamontowania klipsów mocujących do pasa. Do połączenia z szelkami służył umieszczony z tyłu na wysokości klapki zamknię- cia kawałek taśmy z metalowym oczkiem. Ważną cechą nowych ładownic było to, że stanowiły one element pośredni łączący pas z szelkami. Zapewniało to ładownicom odpowiednią stabilność i elim- inowało konieczność stosowania pasków stabilizujących znanych z wcześniejszych rozwiązań łączących ładownicę z D-ringiem na szelce. W pewnych przypadkach ładownice przypinano tylko bezpośrednio na pas. Zwykle dotyczyło to sytuacji, gdy używana była kamizelka grenadiera i ładownice należało umieścić tak, aby nie kolidowały z granatami umieszczonymi w dolnych kieszonkach kamizelki. Oznaczenie M1972 zmieniono na LC-1 pod koniec 1973 roku, a numer FSN zastąpiono numerem NSN 8465-00-001- 6482 w 1975 roku. Do końca produkcji nie zmieniono numeru NSN, ani nie zmieniono oznaczenia LC-1. Do dziś obowiązująca jest norma MIL-C-43827D z 30 marca 1990 roku. Od czasu we- jścia w życie tej normy wprowadzono jednak dwie zmiany (jako zmiany tymczasowe). 18 września 1990 kolor 12,5-uncjowe- go nylonu zmienił się z OG106 na CG483. Skutkowało to tym, że część ładownic wykonanych dopiero w 1991 roku na kontrak- ty z 1990 roku, wyprodukowano już z nylonu w kolorze CG483, ale nadal z obszyciami w kolorze OD7. Kolorystyka tych ładownic jest bardzo charakterystyczna i kolor zasadniczy wpada trochę bardziej w odcienie szarości niż zieleni. Po kontraktach z 1990 produkcję na jakiś czas przerwano – wznowiono ją dop- www.fragoutmag.com