Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/949596
O d 1941 roku do praktycznie połowy lat 80. podstawowym hełmem piechoty w ame- rykańskich siłach zbrojnych był model M1. W momencie wprowadzenia było to najnowocześniej- sze rozwiązanie: po raz pierwszy zastosowano dwu- częściową konstrukcję złożoną ze stalowego czerepu oraz wewnętrznej wkładki, tzw. linera. W stosunku do konstrukcji wcześniejszych nowy hełm zapewniał o wiele większą osłonę tyłu i boków głowy, a dzięki za- stosowaniu dodatkowej wewnętrznej części zminima- lizowano obrażenia powodowane odpryskiem stali po uderzeniu odłamka. Na dodatek warto wspomnieć o zastosowanej w konstrukcji stali Hatfielda o wysokiej zawartości manganu, która mimo że była mało odporna na koroz- ję, to miała bardzo dobre właściwości balistyczne przy stosunkowo niedużej grubości arkusza (około 1 mm). Technika wojskowa jednak nigdy nie stoi w miejscu i pierwsze próby skonstruowania hełmu w innej niż dotychczasowa technologii podjęto już w latach 50. Materiał czerepu ze stali próbowano zastąpić tytanem. Rozwiązanie takie pozwalało na eliminację linera, gdyż tytan nie odpryskiwał, jednocześnie był lekki, wytrzy- mały i można było zwiększyć grubość ściany hełmu bez zwiększenia jego masy. Obróbka tytanu była jednak trudna, materiał był bardzo drogi, a finalnie skonstruowane hełmy wca- le nie były dużo lepsze od standardowych. Myślę, że ważnym kryterium była cena, gdyż czerep stalowy kosztował amerykańskiego podatnika całe 6 dolarów... W 1961 roku wprowadzono do produkcji nowe linery wykonane z balistycznego nylonu, który był łączony żywicą fenolową, a następnie formowany w prasie pod wysokim ciśnieniem. Zastosowanie w produkcji line- rów tkanin balistycznych otwierało przed konstrukto- rami zupełnie nowe możliwości. wyposażenie