Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1100428
ciu go pomiędzy szkielet a zamek, co doprowadziło do jej zniszczenia. W każdym razie broń ta nie cieszyła się popularnością i miała fatalną opinię wśród użytkowników – mimo wszystko była używana, choć jej za- kupy w pewnym momencie (2007 r.) przerwano, bo nie było nic innego. I tak, radośnie, do dziś w SZRP mamy mocno przestarzałego P-83 oraz równie mocno nieudanego Wi- sta (około 20 000 sztuk w wersjach WIST-94 i WIST-94L ze zintegrowa- nym laserowym wskaźnikiem celu). w czeluściach magazynów SZRP znalazłoby się całkiem sporo P-64 – w linii raczej już ich nie ma, za to wciąż są jeszcze niedobitki P-83. Po latach rozkazem nr 68 z 23 marca 1999 r. szef Sztabu Generalnego WP wprowadził do wyposażenia Sił Zbrojnych RP pierwszy powojenny polski pistolet strzelający nabojem 9 mm x19, czyli (nie) sławny WIST-94. Konstrukcja ta, będąca bezkurkow- cem na polimerowym szkielecie, pokonała inny polski pistolet, czyli MAG-98 z FB Radom (konstrukto- rem był p. Marian Gryszkiewicz), który był „klasycznym" pistoletem z kurkowym mechanizmem spu- stowo-uderzeniowym, ze stalowym szkieletem. Niestety, MAG nie speł- nił warunków konkursu (masa i wy- miary), więc odpadł, a do wojska trafił znany i (nie) lubiany WIST. Po krótkim czasie używania broń spotkała się z falą krytyki, w więk- szości słusznej. Narzekano na skomplikowaną procedurę rozkła- dania pistoletu, twardy, nierówny spust pracujący z kilkoma opora- mi, pękające stopki magazynków, wypadające z broni magazynki (to była akurat wada beznadziejnej, szmacianej kabury „udowej") czy wreszcie notorycznie odpadające przyrządy celownicze. Sam byłem świadkiem dość kuriozalnej awa- rii tego pistoletu (wychuchanego i wydmuchanego, bo prywatnego), polegającej na wyciągnięciu przez zamek końca sprężyny odbojowej iglicy podczas strzelania i wciśnię-