Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1100428
ÄSMOKE 469C jest teoretycznie nabojem dymnym na bazie białego fosforu. Określenie „nabój dymny" należy w armiach zachodnich (tłamszonych poprawnością polityczną i mitem humanitaryzmu walki) traktować ze sporym przymrużeniem oka. Efekt zasłony dymnej oczy- wiście będzie występował, ale na równi z porażeniem celu przez palący się fosfor, który na dokładkę wydziela toksyczny dym. Ponieważ użycie amunicji wprost nazywanej „zapalającą" jest ograniczone przez wiele konwencji oraz porozumień, w większości krajów zachodnich obchodzi się owe zapisy właśnie poprzez stosowanie amunicji „dymnej" zawierają- cej biały fosfor. Jest to bardzo skuteczny środek rażenia przeciw celom w budynkach lub umocnieniach polowych, zwłaszcza przeciw sile żywej wyjątkowo podatnej na porażenie palącym się (na skutek kontaktu z po- wietrzem) białym fosforem rozrzucanym podczas eksplozji pocisku; ÄILLUM 545C to nabój oświetlający pole walki dzięki bardzo silnej flarze opadającej przez 30 s na spadochronie. Obecnie z racji upo- wszechnienia się noktowizji i termowizji można uznać, że ta amunicją będzie stosowana sporadycznie, chyba że jako „oślepiacz" noktowizji przeciwnika, zwłaszcza tej starszej, bez odpowiednich układów chronią- cych przetworniki. Amunicja kierowana jest nowością w rodzinie Carla Gustawa i ma na ra- zie jednego przedstawiciela: ÄULM (Ultra Light Missile) – lekki kierowany pocisk rakietowy o masie 5 kg i zasięgu między 1500 a 2000 m. Napro- wadzany jest na oznaczony przed odpaleniem kontrast IR celu uchwy- cony przez głowicę pocisku. Używanie ULM wymaga posiadania CG M3 lub M4 z nowoczesnym celownikiem optoelektronicznym. Amunicja ta powstała na wyrażane zapotrzebowanie ze strony Dowództwa Operacji Specjalnych (US SOCOM) i ma charakter odłamkowo-burzący, ale umoż- liwia też zwalczanie lekko opancerzonych pojazdów. Amunicja ćwiczebna i treningowa to pięć rodzajów naboi: ÄTP552 odpowiada balistyce większości rodzajów amunicji 84 mm do CG; ÄTPT141 zawiera pocisk wyposażony w smugacz; Ä553b jest nabojem z lufą wkładkową kalibru 7,62 mm, który pozwala na przećwiczenie pełnego cyklu ładowania i rozładowania oraz oddanie strzału w kierunku celu, przy jednoczesnym braku negatywnego wpływu odrzutu działa na obsługę. W Szwecji jego poprzednikiem jest 9 MM ÖVNVAPEN 4 GRG kalibru 9 mm; Änabój określany jako „20 mm sub-Calibre" to udoskonalony odpowiednik szwedzkiego 20 ÖVNVAPEN 3 GRG oraz nowszego „övningsvapen 5". Wszystkie wymienione rodzaje naboi, mimo różnego kształtu, mają lufę wkładkową kalibru 20 mm. Powyższe rodzaje amunicji pozwalają na przećwiczenie pełnego cyklu obsługi broni oraz oddanie strzału w kierunku celu do pełnej praktycznej odległości użycia amunicji bojowej przeciwpancernej (500 m). Jednocześnie negatywny wpływ na obsługę jest zredukowany do minimum; Ämakieta gabarytowo-masowa jest ostatnim rodzajem „amunicji". Wprowadzona pod kątem szkolenia pobo- rowych żołnierzy pozwala na całkowicie bezpieczne ćwiczenie obsługi działa na początkowym etapie szkolenia. Amunicja do Carl Gustawa przenoszona jest w zdublowanych kontene- rach transportowych wykonanych z lekkiego plastiku z uchwytem pasko- wym na górze. Pojemniki różnią się kształtem i gabarytami, co minimali- zuje ryzyko wybrania niewłaściwego typu amunicji na polu walki. Jaki jest Carl Gustaf? Powyższy opis byłby niepełny bez uwzględnienia pewnych charak- terystycznych cech szwedzkiej broni oraz uwag jej użytkowników. Po pierwsze, pewne cechy użytkowe wynikają z samego charakteru dział bezodrzutowych – takie wady mają wszystkie typu bronie. Podstawo- wą kwestią jest konieczność dwuosobowej obsługi. Kolejną sprawą jest masa działa, która wynosi 9,5 kg (M3) lub 6,7 kg (M4). Jest to sporo do www.fragoutmag.com