Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1246440
(Lightweight) kal. 127 mm z możliwością stosowania, poza standardo- wą amunicją, amunicji o wydłużonym zasięgu VOLCANO. Do kierowa- nia ogniem służył będzie umieszczony na dachu sterówki u podstawy masztu zintegrowanego system Navantia FABA Dorna 2, w którego skład wchodzi radar śledzący pracujący w paśmie K, kamera termo- wizyjna, kamera światła dziennego oraz dalmierz laserowy. Uzbrojenie lufowe uzupełni sześć zdalnie sterowanych stanowisk strzeleckich Sentinel 30 uzbrojonych w armatę szybkostrzelną Bushmaster II kal. 30 mm oraz – mocowane w zależności od potrzeb – wielkokalibrowe karabiny maszynowe M2HB kal. 12,7 mm. Za armatą średniego kalibru znajdą się dwa moduły uniwersalnych wy- rzutni pionowych Lockheed Martin Mk 41, liczące łącznie 16 komór. W ich wnętrzu umieszczone zostaną moduły pocisków rakietowych ESSM Block 2 oraz SM-2 MR. Najwięcej wątpliwości w kwestii oce- ny nowych fregat związanych jest właśnie z ilością komór wyrzutni pionowych. Okręty dysponować będą tylko dwoma modułami Mk 41, z których większość, jeśli nie całość, zajęta zostanie przez pociski przeciwlotnicze ESSM, których maksymalna liczba sięgnie wówczas 64 sztuk. W przypadku SM-2 MR możliwość umieszczenia tylko jed- nego pocisku w danej komorze wyrzutni uniwersalnej znacznie ograni- czy już i tak skromne możliwości przenoszenia innego typu uzbrojenia rakietowego. Mała ilość komór wyrzutni pionowych nowych okrętów kontrastuje z sześcioma modułami wyrzutni Mk 41 (48 komór), znajdu- jącymi się na pokładach dysponujących podobną wypornością fregat typu F-100. W tym kontekście mówi się również o trzech rodzajach rakietowych środków bojowych, które w przyszłości mogłyby uzupeł- nić uzbrojenie typu F-110. Pierwszym z nich są pociski manewrujące przeznaczone do zwalczania celów lądowych (takie jak amerykańskie Tomahawk czy europejskie MdCN), a drugim rakietotorpedy pozwa- lające zwalczać okręty podwodne na większych dystansach. Trzecim i uznawanym za najważniejszy są pociski przeciwlotnicze dalekiego zasięgu. Jedynym obecnie dostępnym orężem tego rodzaju są ame- rykańskie pociski Raytheon SM-6, które poza zwalczaniem celów ae- rodynamicznych są również zdolne do zwalczania rakiet balistycznych w ich terminalnej fazie lotu oraz celów morskich i lądowych. Na pokładzie fregat F-110 znajdzie się również osiem pocisków przeci- wokrętowych umieszczonych na dwóch stelażach w „studni" za masz- tem zintegrowanym. Najprawdopodobniej będą to amerykańskie AGM- -84L Harpoon Block II+ ER. Do zwalczania okrętów podwodnych prze- znaczone będą natomiast lekkie torpedy Mk 54 umieszczone w dwóch potrójnych wyrzutniach Mk 32 Mod 9, na obu burtach nadbudówki. Ostatnim elementem uzbrojenia, współpracującym z systemem walki radioelektronicznej Rigel i110, będą wyrzutnie BAE Systems Mk 36 SRBOC przeznaczone do wystrzeliwania pułapek termicznych i radaro- wych. Okręty mają hangar lotniczy mogący pomieścić dwa średnie śmi- głowce pokładowe lub zestawy bezzałogowych statków powietrznych. Wszystkie systemy uzbrojenia i wyposażenia specjalistycznego praco- wać będą pod kontrolą systemu walki SCOMBA F110. System ten, bę- dący dziełem Navantii, stanowi odmianę systemu walki, który pojawił się wcześniej między innymi na pokładach fregat typu F100. Jednym z jego elementów będzie produkowany przez Lockheeda Martina pod- system International Aegis Fire Control Loop odpowiedzialny za zarzą- dzanie sytuacją powietrzną. Zgodnie ze światowym trendem okręty będą mieć przestrzeń misyjną o powierzchni około 160 m 2 zlokalizowaną w rufowej części nadbu- dówki, na prawej burcie, równolegle do znajdującego się obok niej, na przeciwnej burcie, hangaru lotniczego. Dostęp do niej możliwy będzie dzięki dużym wrotom łączącym ją z lądowi- skiem. Kolejne wrota znajdą się na burcie okrętu i mają służyć głównie do wprowa- dzania do działań nawodnych i podwod- nych pojazdów bezzałogowych oraz załogowych łodzi półsztywnych. Operacje te, jak też załadunek i wyładunek sprzętu przy nabrzeżu, wspierać ma autonomiczny system załadow- czy. Sposób zagospodarowania tej przestrzeni zależeć ma od potrzeb związanych z aktualnie wykonywanym zadaniem, hiszpańska flota zidentyfikowała 17 możliwych wariantów wykorzystania tego miej- sca, w tym zaokrętowanie nawodnych, podwodnych i powietrznych systemów bezzałogowych, łodzi półsztywnych komponentu sił spe- www.fragoutmag.com