Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1246440
malała. W efekcie szereg nowych i modernizowanych BWP otrzymał systemy kierowania ogniem z kamerami termalnymi (a nie tylko celownik), poprawiano celność ognia w ruchu pojazdu oraz zastosowano nową, skuteczniejszą amunicję. Wraz z postępującym uzawodowieniem można odnotować stopniowy wzrost osłony BWP, który wynikał z konieczności dbałości o jak najniższe straty własne zredukowanych i w pełni zawodowych pododdziałów. Osłona wozów piechoty była tym łatwiejsza, im kubatura ich przedziału desantu była mniejsza. Zmniejszenie już o jednego żołnierza liczby zabieranego desantu przekładało się na masę pojazdu niższą od 4 do 6 ton, co pozwalało uczynić pojazd mniejszym i lżejszym lub też lepiej opancerzonym. W efekcie ułatwiało to decyzję o redukcji liczebności zabieranych żołnierzy oraz rezygnację z pływalności, co pozwalało na coraz to lepszą ochronę maszyn. Mimo że w niektórych armiach zachodnich częściowo zahamowano powyższy proces, to jednak widocznym w wielu z nich stał się efekt w postaci odwrócenia się ról w ramach plutonu zmechanizowanego. O ile kiedyś transportery opancerzone i BWP pełniły rolę pomocniczą i wspierały spieszony desant, o tyle obecnie to desant wspiera i osłania wozy piechoty, których uzbrojenie stało się główną siłą ognia plutonów zmechanizowanych. Negatywną tego konsekwencją jest „uwiązanie" żołnierzy do BWP, co w specyficznych warunkach (góry, gęsty las, mocno zniszczony teren zurbanizowany) może poskutkować koniecznością podejmowania wyboru między operowaniem samym, dość słabym desantem, a nieoperowaniem w danym terenie wcale. Jednocześnie należy pamiętać o tym, że walczy cały „system", a nie jego składowe – dlatego uzbrojenie BWP jest zwykle dobierane w poszczególnych krajach ANALIZA