Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1246440
nów policyjnych zniknęło łącznie 67 wycofanych z eksploatacji pistoletów i rewolwerów, które zamiast zostać zniszczone. Zamiast tego zostały sprzedane na czarnym rynku. Bardziej prymitywną metodę zdobycia broni wybrał inny terrorysta. W roku 2017 zaatakował żołnierkę z patrolu w por - cie lotniczym Orly i usiłował wyrwać jej karabinek FAMAS. Atak przerodził się w krótkotrwałą sytuację zakładni- czą, a sprawca został zastrzelony. Innym źródłem pozyskiwania broni palnej przez terrorystów i najpraw- dopodobniej najbardziej obfitym jest jej przemyt. Działają tutaj typowe mechanizmy popytu i podaży – broń łatwo dostępna i w dużej ilości prze- pływa do państw, gdzie jest na nią zapotrzebowanie. Czasami są to nie- legalne konwersje pistoletów alar- mowych, gazowych czy broni po- zbawionej cech użytkowych. W tym przypadku czasami taka broń – nieraz przerabiana w wyspecjalizowanych nielegalnych warsztatach, trafia w ręce terrorystów. I taką właśnie broń – karabinki vz. 58 i pistolety Tokariewa posiadał terrorysta, który wziął zakładników w hipermarkecie w Paryżu w roku 2015. Jego kom- pani, bracia Kouachi, zdobyli jednak broń w inny sposób. Byli oni uzbrojeni w karabinki Zastava M70AB2, czyli ju- gosławiańskie AKMS i pistolety, tak- że jugosławiańskie Zastavy M57 oraz granatnik przeciwpancerny (nie użyty jednak) o takim samym pochodzeniu. Taki zestaw jednoznacznie wska- zuje na sposób pozyskania broni – w okresie wojen na Bałkanach olbrzy- mie ilości broni przechodziły w ręce armii nowo tworzących się państw, rozmaitych organizacji partyzanc- kich czy wręcz prywatnych bojówek, wreszcie w ręce osób prywatnych. Dotyczyło to zarówno byłej Jugosła- wii, jak i Albanii (gdzie w 1997 roku w ręce osób cywilnych z wojskowych magazynów trafiło ponad pół miliona sztuk broni palnej). Do tego trzeba pamiętać o dostawach broni już pod- czas konfliktu. Nikt nie zawracał sobie przy tym głowy jakimkolwiek nadzo- rem czy ewidencją. Stąd też nie może zaskakiwać, że sprawcy masakry w hali koncer- towej Bataclan uzbrojeni byli w trzy karabinki z rodziny AK – jeden produk- cji jugosławiańskiej, drugi bułgarskiej, a trzeci okazał się pochodzić z Albanii, gdzie produkowano licencyjnie chiński Typ56. Inne przypadki także pokazują wyraźną nadreprezentację kałaszni- kowów wśród broni terrorystów, co można przypisać właśnie obfitości tej broni na czarnym rynku. Ten czynnik jest o tyle istotny, że instrukcje i po- radniki publikowane przez organizacje terrorystyczne w ostatnich latach zachęcają właśnie do pozyskiwania broni w sposób nielegalny. Z kolei w przypadku Stanów Zjednoczo- nych ataki terrorystyczne pokazują, że sprawcy wybrali nieco inną broń. W San Bernardino w roku 2015 ter- roryści użyli dwóch klonów AR-15 i dwóch pistoletów, w Orlando kara- binka MCX i Glocka 17, czyli broni do której mieli względnie łatwy dostęp. Co ciekawe, te same instrukcje nie zawierają wielu porad dotyczących samego użycia broni. Te instrukcje, które w ogóle o tym wspominają, koncentrują się na wyborze celów lub bardzo podstawowych informacjach dotyczących obsługi broni. Czasami zawierają kuriozalne porady w rodzaju „ucz się taktyki grając w Call of Duty". Tylko nieliczni mogli przejść szkolenie, zwłaszcza jeśli opuszczali Europę, by brać udział w walkach w Syrii lub innych miejscach. Jednak nawet w przypadku tych, którzy przeszli szkolenie wojskowe lub przynajmniej do niego zbliżone, nie występują przypadki ataków z użyciem broni o większej sile ognia niż karabinek automatyczny. Mimo że potencjalnie atak z użyciem broni wyborowej mógłby być efektywny, zwłaszcza wobec osób korzysta- jących z ochrony i bezpieczniejszy dla zamachowca, takie ataki się prak- tycznie nie zdarzają. Nie ma zdarzeń ANALIZA