Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1298584
najskuteczniejszych systemów przełamanie obrony przeciwlotniczej w tym obszarze jest po prostu kwestią czasu. Wówczas może rozpocząć się intensywna operacja lotnicza, mająca na celu neutralizację zarówno lekkich sił okrętowych, jak i brzegowych baterii rakietowych. Po tym kroku możliwe będzie podjęcie działań przeciwminowych w celu oczyszczenia szlaków żeglugowych. Ostatecznie, mimo że siły podwodne mogą wydawać się duże, to z uwagi na to, że dominują w nich miniaturowe okręty o ograniczonych możliwościach bojowych i autonomiczności ich wykrycie i neutralizacja będzie kwestią czasu. Problemem mogą okazać się tylko wspomniane już okręty typu Kilo mogące wyjść przed rozpoczęciem konfliktu na Morze Arabskie i próbować zaatakować amerykańskie okręty. Tam jednak będą na nie czekać amerykańskie okręty podwodne, nawodne i wspierające je lotnictwo. Jednak nawet w takich warunkach można założyć, że właśnie te trzy okręty będą samą swoją obecnością wiązać poważne siły przeciwnika, przynajmniej na samym początku konfliktu. Kolejną szansą podjęcia działań odwetowych na szerszą skalę, byłoby podjęcie przez Iran, z użyciem sił specjalnych Korpusu Strażników Rewolucji, działań odwetowych przeciwko amerykańskim instalacjom oraz żołnierzom czy dyplomatą. Takie ataki mogą być potencjalnie prowadzone także poza Bliskim Wschodem. Mogą w nich zostać wykorzystani terroryści należący do ugrupowań wspieranych przez Iran – jak libański Hezbollah. Te ataki mogą zostać (być może już są) zaplanowane i przygotowane z dużym wyprzedzeniem. Trudno jednak określić na ile takie ataki – zwłaszcza na personel i instalacje wojskowe – byłyby skuteczne z dwóch powodów. Po pierwsze od dwóch dekad wojny z terroryzmem dokonał się znaczny postęp w środkach ochrony obiektów, w technikach gromadzenia danych wywiadowczych na temat potencjalnych zagrożeń i sposobów reakcji na takie ataki. Po drugie, kiedyś amerykańskie społeczeństwo było faktycznie wrażliwe na straty w ludziach – co było widoczne choćby podczas interwencji w Libanie w roku 1983. Ale po 11 września 2001 roku, nastawienie społeczeństwa uległo wyraźniej zmianie. Atak, nawet na tak dużą skalę jak wówczas (co jest mało prawdopodobne), mógłby więc nie wywołać strachu i przerażenia, ale wściekłość i gniew. Reasumując, analiza, nawet pobieżna hipotetycznego konfliktu zbrojnego pozwala wskazać czynniki, które przesądzają o jego kształcie i wyniku. W XXI wieku kluczem do zwycięstwa jest przewaga techniczna i dotyczy ona zarówno świadomości sytuacyjnej (sensory), jak i zwalczania przeciwnika (efektory). Niezwykle trudno jest nadrobić własne braki w tym zakresie, nawet odwołując się do niematerialnych zasobów, takich jak morale czy wręcz fanatyzm. Potencjalna ostatnia wojna Tomcatów wyglądałaby smutno. Prawdopodobnie przyniosłaby ona obraz pełnych poświęcenia pilotów, w samolotach, których czas już przeminął. Pojedyncze taktyczne sukcesy nie zmieniłyby więc wyniku wojny. Jest to najistotniejsza lekcja także w odniesieniu do analiz innych możliwych konfliktów, w innych częściach świata. ANALIZA