Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1298584
byłoby zebranie doświadczeń z działań bojowych) silny komponent samolotów F-15E Strike Eagle oraz F-16C/D oraz F-35. Należy także założyć, że siły bazowania morskiego będą liczyć co najmniej dwa lub trzy lotniskowce oraz okręty desantowe z pokładami lotniczymi, w tym także kolejne F-35 (piechoty morskiej). Mając na uwadze zwłaszcza potencjał lotnictwa strategicznego wynikający z możliwości przenoszenia dużej liczby pocisków – przykładowo jeden B-1B może zabrać na pokład aż 24 pociski manewrujące AGM-158 JASSM – należy zwrócić szczególną uwagę na możliwość użycia tych sił. Prawdopodobne jest skierowanie do działań wszystkich trzech typów amerykańskich bombowców strategicznych. Ponadto to właśnie one są nosicielami bomb GBU-57A/B Massive Ordnance Penetrator przeznaczonych do rażenia obiektów podziemnych. Można więc ocenić, że w razie konfliktu pierwsze działania sił amerykańskich miałyby na celu wywalczenie przewagi w powietrzu poprzez zniszczenie lotnictwa – w powietrzu i w bazach, neutralizację stacji radiolokacyjnych, stanowisk dowodzenia i najgroźniejszych przeciwlotniczych zestawów rakietowych (przede wszystkim S-300). Przynajmniej część lotnictwa myśliwskiego Iranu mogłaby próbować podjąć walkę, podobnie jak baterie przeciwlotnicze. Prawdopodobnie najlepsze jakościowo systemy rakietowe zostałyby użyte do obrony najważniejszych obiektów. Jest możliwe, że te działania mogą spowodować straty wśród atakujących, prawdopodobnie jednak w niewielkiej liczbie. Można spodziewać się, że owe straty będą wynikać nie tylko z samego działania lotnictwa czy obrony przeciwlotniczej, ale także błędów lub awarii sprzętu po stronie amerykańskiej. Wstępnie można określić, że straty będą kształtować się na poziomie znanym z operacji przeciwko Serbii w roku 1999 – wówczas Amerykanie stracili tylko dwa samoloty. W przypadku konfliktu z Iranem straty mogą być większe, ale nie powinny wpłynąć na wynik działań. Wywalczenie przewagi w powietrzu powinno pozwolić na wykonanie zasadniczego zadania, jakim jest zniszczenie irańskich ośrodków nuklearnych i rakietowych. Jak już wspomniano, w przypadku instalacji podziemnych niezbędne będzie użycie specjalnego uzbrojenia, podczas gdy obiekty położone na powierzchni mogą być porażone w sposób dowolny, choć prawdopodobne jest użycie bomb kierowanych różnych typów przenoszonych przez F-15E lub F-16. W najbardziej optymistycznym scenariuszu taka operacja mogłaby potrwać nawet około 48 godzin. Zgodnie jednak z zasadą, że żaden plan nie wytrzymuje pierwszego kontaktu z przeciwnikiem, należy zadać pytanie o ewentualne irańskie opcje odwetowe. Jedną z nich jest atak lotniczy przy wykorzystaniu dostępnych samolotów, takich jak Su-24 czy nawet Su-22. Nawet zakładając, że część irańskiego lotnictwa zdołałaby przetrwać i mogłaby zostać ANALIZA