Najczęściej używaną nazwą stała się jednak
ta, początkowo nieoficjalna, a wywodząca
się od kompleksu obiektów wyznaczonych
na bazę nowej jednostki. Dodatkowym
środkiem utajnienia było noszenie przez ma-
rynarzy służby zasadniczej banderki (napisu
na czapkach) „Okręty Hydrograficzne".
Początkowy okres istnienia Wydziału
Działań Specjalnych był czasem ekspery-
mentów i wdrażania nowych rozwiązań,
tym bardziej, że dostępnych informacji
na temat taktyki szkolenia i wyposaże-
nia było niewiele. Częściowo bazowano na
doświadczeniach własnych, częściowo na
jawnych informacjach z państw zachodnich
– Związek Radziecki nie był chętny do dzie-
lenia się wiedzą w tym zakresie.
Ponieważ wcześniejsze prace nurkowe
(inżynieryjne, czy w ramach obrony prze-
ciwawaryjnej okrętów) prowadzone były
RELACJA
