Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1323556
Żródło zdjęcia Żródło zdjęcia Żródło zdjęcia Żródło zdjęcia skutecznie używane podczas konfliktu w Strefie Gazy oraz w południowym Libanie. Sumarycznie można ocenić, że Merkava Mk.2A i Mk.2B posiadały wiele ważnych nowości, ale nie były nowym czołgiem w relacji do pierwszej gen- eracji. Osłona pojazdu pozostała zasadniczo niezmieniona, ale od wersji 2B otrzymała pancerze NERA, z tym, że w limitowanym zakresie. Ważne były też dodatkowe „asymetryczne" osłony. Mobilność uległa nieznacznemu pogorszeniu, a nie poprawie, ale usprawniono podatność eksploatacyjną i zwiększono zasięg pojazdu. Duże i pozytywne zmiany zaszły w sile ogna. Implementacja od 1985 roku celownika termalnego oraz nowego SKO Mat- ador 2 w 1984 roku (Mk.2A) znacznie poprawiła celność w ruchu i do celów w ruchu oraz zdolność do walki w trudnych warunkach atmosferycznych lub po zmroku. Czy można zatem uznać, że w 1985 roku Merkava Mk.2B dogoniła najlepsze czołgi z NATO (Leopard 2A4, Challenger 2, M1IP) i ZSRR (T-80U, T-80B)? Nie – znów nie da się postawić takiej tezy. W relacji do czołgów zachodnich znacząco ustępowała im mobilnością, przy czym w porównaniu do Leoparda 2 i Abramsa była to różnica bardzo duża. Tak samo wypadało zestawienie z turbowałowym T-80U i starszym T-80B z ZSRR. Osłona pancer- za Mk.2B była poprawiona, ale zarówno wobec amunicji podkalibrowej, jak i kumulacyjnej ustępowała ona Ob.219AS i Ob.219RW z ERA Kontakt 1, zaś osłona była zapewniana w zasadzie w dwukrotnie mniejszym zakresie kątów dla przedniej półstrefy pojazdów niż w czołgach Sowietów. Jedyne, w czym Merkava 2B górowała, to ochrona życia załogi po przebiciu osłon, jednak ko- sztem zwiększenia masy o około 20 ton. W relacji do zachodnich pojazdów osłona wobec amunicji podkalibrowej była zbliżona lub zaledwie o 10% niższa, lecz znów w zakresie kątów +/- 20° od osi podłużnej wieży i kadłuba a nie +/- 30° jak w Leopardzie 2 lub Abramsie. Osłona wobec amunicji kumula- cyjnej była wyraźnie niższa. Obecnie, z racji odtajnionych danych zachodnich, wiemy, że wieże w zakresie kątów +/- 30° od osi podłużnej dla Leoparda 2 i Challengera 1 chroniły w stopniu odpowiadającym przeliczeniowym 700 mm RHA vs HEAT, Abramsa zaś 750 mm. Zestawiona z nimi Merkava Mk.2B pokazuje osłonę w najlepszym razie 600 – 650 mm, ale w zakresie kątów +/- 20°. Mniejsza dysproporcja była w kwestii kadłubów, gdzie wozy NATO chroniły na poziomie 580 – 700 mm i w tej konkretnej kwestii Mk.2B zaczęła im dorównywać, ale ponownie kosztem masy. Nieco mniej prob- lematyczna jest ocena siły ognia. Celność ognia prowadzonego w ruchu i do celów w ruchu musiała być niższa niż w M1 i Leopardzie 2A4, ale już sam SKO Matador 2 stanowił duży progres. Sporą wadą był brak pracy w trybie hunter-killer na cywilizowanych zasadach (znanych np. z Leoparda 2) zam- iast podawania celowniczemu tylko azymutu – główną wadą był tutaj brak odpowiednika PERI (celownika stabilizowanego panoramicznego dowódcy), ale można uznać, że SKO w Mk.2B jednak wyprzedziło wozy sowietów w tym T-80BW i U, które mimo posiadania całkiem dobrego SKO nie miały kamer termalnych i części czujników. W zestawieniu z nowym T-72B i wcześnie- jszym sowieckim T-72A (które SKO per se nie miały) była to już gigantyczna przewaga. Tą samą przewagę widać wobec wozów sąsiadów Izraela lat 80. W zestawieniu z egipskim, jordańskim czy syryjskim potencjałem pancer- nym należy uznać, że Merkava Mk.2B zdecydowanie górowała w praktycznie każdej grupie parametrów. Tendencji tej nie zdołały nawet odrobić syryjskie T-72A, których 300 sztuk nabywano od 1982 roku z ZSRR. Zatem o ile druga generacja rydwanu generalnie nie dorównywała najnowszym wozom NATO i ZSRR, o tyle deklasowała lokalnych rywali. www.fragoutmag.com