Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1323556
Faktem jest cicha, ale ożywiona współpraca obu państw na polu np. amu- nicji podkalibrowej. Mogła ona też dotyczyć innych dziedzin – np. pancer- zy – choć należy podkreślić, że dowodów na to nie ma. Niewątpliwie nowe rozwiązanie było skuteczniejsze od ERA i bezpieczniejsze, skoro trafiło na najnowszy czołg Cahalu. W ten sam sposób osłonięto burty wieży – grubymi na około 80 mm modułami NERA, ale ustawionymi równolegle do ich powier- zchni. W efekcie dla kątów od 20° do 30° od osi podłużnej wieży uzyskiwano dodatkową warstwę o grubości od 160 do 230 mm. Jej skuteczność przy trafieniach bliskich prostopadłym musiała być nikła, ale już dla wspomni- anych kątów 20 – 30° – dość wysoka. Na ile nowa osłona poprawiała odpor- ność pancerza wieży? Jest to możliwie do oszacowania, ponieważ „baza" jest w zasadzie tożsama z wieżą czołgu Merkava Mk.1 Grubość sprowadzona pancerza „bazy" wynosiła wobec amunicji APDS i APFSDS około 160 mm RHA w najsłabszym rejonie wieży (jej półkuliste podstawy) poprzez około 250-300 mm RHA dla frontu wieży w rejonie tworzonym przez jej burty i aż około 340 mm dla stropu. Osłona burt w zakresie kątów około ° była nieco niższa (sumarycznie 200 mm i mniej). Osłona przeciw amunicji kumulacyjnej była wyższa i sięgała szacunkowo 450 – 500 mm wobec głowic z owego okresu w relacji do powierzchni czołowej wieży, jednakże z wyłączeniem jej półkulistej podstawy, która chroniła znacznie słabej (mniej niż połowa sza- cunkowej wartości). Na powyższą osłonę nakładano pojedynczą lub podwó- jną warstwę pancerz NERA lub NxRA, z wyłączeniem klinów frontu wieży, które kryły pojedynczą warstwę. W przypadku uderzenia pod kątem około 20 – 25° głowica kumulacyjna mogła stracić ponad 30% swojej zdolności pen- etracyjnej przy pokonywaniu warstwy NERA, a następnie musiała pokonać układ grodziowy znany z wersji Mk.1. Można zatem uznać, że dodatkowa osłona zabezpieczała przed głowicami kumulacyjnymi stosowanymi w broni przeciwpancernej, której zdolności penetracyjne sięgały 600 – 650 mm RHA, o ile trafienie nastąpiło w taki sposób, aby cały układ (NERA + pancerz grodzi- owy) był ustawiony w relacji do strumienia kumulacyjnego pod kątem mniej niż 30°. W przypadku trafień pod większymi kątami można przypuszczać, że głowice, które pokonywały 450 – 500 mm stali, były wystarczające, aby prze- bić tego typu osłonę. Dodatkowa warstwa NERA zapewniała też pewien wz- rost osłony wobec pocisków APDS i APFSDS, jednakże trudno przypuszczać, POJAZDY