Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1393979
dla swoich reform w kraju oraz konflik- tuje się ze wspólnotą międzynarodową łamiąc umowy z wielkimi kompania- mi wydobywczymi. Już po pół roku od zakończenia wojny drogi ówczesnych sojuszników się rozchodzą – sojusz AAFDCZ rozpada się, a Paul Kagame, wyrastający na jednego z najbardziej wpływowych przywódców afrykańskich, uznaje, że należy znów zmienić przywód- cę w Kinszasie. Ma dwa poważne argu- menty stojące za swoją decyzją – pierw- sza dotyczy cofnięcia poparcia i pomocy ze strony Kinszasy dla Banyamulengi zwalczającej Hutu w Kongo, a co za tym idzie – wzmocnienia ALiR (Armée pour la Libération du Rwanda – bojówki Hutu działającej w Kongu) i pojawienie się nie- bezpieczeństwa rebelii Hutu w Rwandzie oraz próba odzyskania przez Kabilę kon- troli nad kongijskimi kopalniami zarzą- dzanymi przez Rwandę i Ugandę. Zyski z wydobycia surowców (diamenty, koltan, kobalt, złoto, srebro itp.) stanowią dla tych państw znaczący wpływ do budżetu i pozwalają na utrzymanie potężnych ar- mii, ale ich zabór jest jednocześnie czy- stym okradaniem Konga. W Kinszasie i okolicach przebywa wtedy ponad 4000 regularnych rwandyjskich żołnierzy oraz członków Banyamulengi sta- nowiących znaczące wsparcie dla tworzących się rzą- dów Kabili, a szefem rwandyjskiego personelu wojskowego w Kongo jest James Kabarebe, jeden z najbardziej zdolnych, błyskotliwych i kontrowersyjnych dowódców liniowych w Afryce. 14 lipca 1998 r. Laurent Kabila zwalnia go ze stanowiska, a 27 lipca zmusza do natychmiastowego opuszcze- nia Konga wszystkich żołnierzy Rwandy i Ugandy wprowadzając na ulice Kinszasy psychozę anty-Tutsi, co prowadzi do roz- poczęcia pogromów etnicznych. W mię- dzyczasie Kabila zwraca się o pomoc mili- tarną do państw SADC (Southern African Development Community) i spotyka się ze zrozumieniem rządów Angoli, Namibii oraz Zimbabwe. W zamian oferuje im do- stęp do kopalń i surowców położonych w prowincjach południowych (Katanga, Lulaba, Kasai, Lulula) oraz czerpanie z nich zysków. Dla chylącego się ku upad- kowi Zimbabwe jest to bardzo atrakcyjna propozycja, więc Roberto Mugabe de- cyduje się na objęcie militarnego przy- wództwa nad wojskami interwencyjnymi. Poza tym ma nadzieję na odzyskanie kre- dytu jaki zaciągnął Kabila w 1997 roku zakupując od Zimbabwe broń za ponad 100 mln USD. Angolańczycy natomiast nie chcą przywrócenia odciętych przez Kabilę dróg zaopatrzenia rebeliantów z UNITA, aktualnie rozpo- c z y n a j ą c y c h n o w ą kampanię zbrojną przeciwko rządowi oraz chcąc chronić roponośną enklawę w Cabindzie. Operacja ewakuacji wojsk Rwandy i Ugandy ze stolicy przebiega pomyślnie, niemniej około 1000 żołnie- rzy UPDF (Ugandan People's Defence Force) i RPA (Rwandan Patriotic Army) pozostaje niejawnie w Kinszasie, a Kabarebe opracowuje błyskotliwy plan zdobycia Kinszasy i zbrojnego obalenia rządu Kabili. OPERACJA KITONA 2 sierpnia 1998 r plan Jamesa Kabarebe wchodzi w życie. W rejonie Gomy (sto- lica prowincji Kivu Północne, czyli na przeciwległym końcu Konga) wybucha rebelia Banyamulenge powołująca ruch RDC (Rally for Congolese Democracy). Wieczorem Gen. Sylvian Mbuki, szef 10 brygady FAC (Forces Armeses Congolese – regularnej armii Konga), złożonej głow- nie z Banyamulenge, przejmuje lokalną rozgłośnię radiową i ogłasza zamiar odsunięcia Kabili od władzy wzywając wszystkie jednostki armii kongijskiej do obalenia Prezydenta. Rwanda ogła- sza pełne poparcie dla rebelii i udziela natychmiastowego wsparcia wojsko- wego ogłaszając obie prowincje Kivu jako „historyczne zie- mie Rwandy" oraz wkracza do Konga, aby www.fragoutmag.com