Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1393979
raportach kongresowych (między innymi w kontekście eksportu F-35), a inne (Rosja, Niemcy, Francja) mniej afiszują się z takim podejściem do tematu, ale szereg przykładów jasno pokazuje, na ile silny i skuteczny jest to środek w użyciu przez owe państwa. Przykładów jest wiele i wszystkie ogniskują się wokół krytycznych technologii oraz – w razie potrzeby – po prostu wycofywania wsparcia eksploatacji danych typów UiSW. Sojusze i koalicje nie mają tutaj znaczenia, ponieważ praktyka pokazuje, że dany sprzęt wojskowy potrafi być użytkowany znacznie dłużej niż trwają alianse polityczne. Odporne na tą formę subtelnego przymusu są tylko kraje, które mają rodzimy przemysł zbrojeniowy zdolny do obsługi i remontów danego typu UiSW, a najlepiej będące jego producentem. Dokładnie taka sytuacja ma miejsce w przypadku ZSSW-30, która wszystkie zasadnicze podzespoły ma produkowane w kraju – samodzielnie opracowane (np. SKO, napędy) lub na licencji (armata i amunicja). Waga wymiaru przemysłowego widoczna była już na przykładzie Hitfistów- 30P. Brak praw intelektualnych do konstrukcji połączony z importem wszystkich zasadniczych podzespołów wieży skutkował tym, że ceny części zamiennych były takie, jakie aktualnie uznał za stosowne policzyć włoski właściciel praw do Hitfista – i niekoniecznie musiały być to ceny mające jakikolwiek realizm rynkowy. Podobnie zaporowa była kwestia modernizacji wież. Zmian stanowiska nastawionego na maksymalizacje marżowości oraz blokowania części trzecich nastąpił w przypadku Hitfista-30P... dopiero po pierwszych udanych próbach ZSSW-30 (sic!). Znów – wieża produkcji tandemu HSW-WB jest wolna od tego ryzyka, chociażby poprzez to, że Huta Stalowa Wola jest spółką akcyjną z udziałem większościowym PGZ, a zatem spółki skarbu państwa. Ponownie należy napisać truizm – wolny rynek w przypadku przemysłu zbrojeniowego i zakupów uzbrojenia nie istnieje, a każde państwo z liczącym się przemysłem zbrojeniowym wspiera swój sektor obronności i chroni przed nieuczciwą konkurencją. Fakt ten jest niezmienny w zaś zmienny jest tylko sposób pomocy państwa dla danych grup przemysłowych i holdingów: inny model dominuje w Niemczech i Francji, zaś inny w Szwecji Korei Południowej, a jeszcze inny w Turcji, Izraelu lub USA – kwestia ta zależy od modelu ustrojowego i rozwiązań prawno-gospodarczych danego kraju. Fakt ten zazębia się z rozwojem krajowego potencjału. Z powodu wielkości SZ oraz gospodarczych niektórych rodzajów UiSW nie będzie się opłacało samodzielnie opracować i produkować w Polsce – okrętów podwodnych, wielozadaniowych samolotów bojowych, śmigłowców szturmowych, samolotów transportowych etc., jednakże są też rodzaje uzbrojenia, dla których skala potrzeb rodzimych SZ powoduje, że opłacalna jest produkcja krajowa oraz prace badawczo rozwojowe. Umundurowanie i wyposażenie, systemy artyleryjskiej i przeciwlotnicze, bojowe wozy piechoty, systemy wieżowe, szeroka gama amunicji w zasadzie wszystkich kalibrów itp. Dlatego należy ze szczególną radością witać takie projekty jak Fonet, Topaz, wieża Raka czy też najnowsza ZSSW-30, ponieważ stanowią one ukoronowanie rozwoju przemysłu od produkcji licencji lub ich głębokich modernizacji, aż po własne, ze wszech miar udane wzory uzbrojenia samodzielnie opracowane i wdrożone w Polsce. W przypadku np. Raka i ZSSW-30 można dodatkowo napisać że rozwiązania owe plasują się w ścisłej światowej czołówce dla tego typu systemów. I jest to całkowicie prawidłowa kolej rzeczy w europejskim kraju będącym w UE i NATO, a który ma aspiracje do rozwijania własnych zdolności i bycia twórcą wartościowych rozwiązań. ZSSW-30 – jaka jest i co ją czeka? Jaka zatem jest ZSSW-30 w przededniu zakończenia prób SZRP? Przede wszystkim jest całkowicie krajowym produktem, zaprojektowanym i produkowanym w Polsce przy pełnym zabezpieczeniu interesów SZRP. Udział komponentów zagranicznych jest minimalny i ograniczony głównie do pojedynczych części, a z podzespołów krytycznych ograniczony do armaty ATK (która ma być produkowana na licencji) oraz francuskich matryc w kamerach termowizyjnych produkcji PCO SA. W efekcie ZSSW- 30 jest systemem niezależnym od fluktuacji politycznych oraz nacisków zagranicznego przemysłu. Po drugie, polska wieża jest systemem na światowym poziomie. Mimo masy bojowej ograniczonej do 2400 kg zapewniono jej solidną i jednorodną osłonę z możliwością jej szybkiego wzmocnienia aż do poziomu IV. Z racji bezzałogowości konstrukcji oraz jej osadzaniu na pływających nośnikach jest to wartość wystarczająca. Z tym sukcesem kontrastuje pilna konieczność opracowania własnego ASOP hybrydowego (łączącego soft i hard kill), który zastąpiłby problematycznie skuteczną Obrę -3 i rezygnację z ASOP hard kill wyrażoną przez gestora. Możliwa jest też polonizacja konstrukcji zagranicznej, o ile byłaby ona możliwie pełna i bezpieczna dla SZ. Uzbrojenie główne zostało wybrane optymalnie www.fragoutmag.com