Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1393979
z nich ma się zakończyć w połowie obecnej dekady. Powyższe fakty oznaczają, że nawet sięgnięcie po przejściowe, a więc w teorii szybkie i łatwe w realizacji rozwiązanie w postaci szwedz- kich jednostek, między innymi w wyniku polskiej opieszałości w najlepszym razie znacznie się skomplikowało i wydłużyło w cza- sie o kolejne lata, a w najgorszym zupełnie zostało pozbawione szans na realizację. Warto w tym miejscu pochylić się nad dalszą zasadnością wy- siłków mających zaowocować pozyskaniem szwedzkich jed- nostek. Zgodnie z informacjami okręty po zakupie mają zostać poddane szerokim pracom modernizacyjnym – zakrojona na taką skalę modernizacja nie jest niczym nowym w zachodnich SZ, jednak prace takie niemal zawsze dotyczą sprzętu znajdują- cego się w połowie okresu życia, to jest mającego za sobą zwy- kle 15 – 20 lat eksploatacji. Tymczasem używane szwedzkie jed- nostki już dziś mają za sobą 32 lata służby, a okres ten, zgodnie z opisanymi powyżej planami, jeszcze się wydłuży. Dopiero po wycofaniu ze składu szwedzkiej floty trafiłyby do stoczni, gdzie ze względu na zakres prac spędziłyby kolejnych kilkanaście miesięcy. Dopiero po tym zostałyby odebrane przez polskich marynarzy, jednak również wtedy nie byłyby zdolne do działań operacyjnych. Wcześniej ich załogi potrzebowałyby od półtora roku do dwóch lat na zapoznanie się z jednostkami i osiągnięcie wstępnej gotowości bojowej. Biorąc pod uwagę powyższe kwe- stie, nie będzie przesadą stwierdzenie, że „nowe" polskie okręty podwodne osiągnęłyby zdolność do działań po około 40 (sic!) Widocznym rezultatem prowadzonych ustaleń było wyda- nie przez szwedzki parlament w kwietniu 2020 roku zgody na sprzedaż dwóch A17 do Polski. Decyzja ta w powszechnym przekonaniu wieściła rychłą finalizację transakcji. Wbrew ocze- kiwaniem kolejne miesiące nie zaowocowały jednak żadnym przełomem tym zakresie. W zamian przyniosły natomiast wia- domość, która postawiła duży znak zapytania w kwestii szans na realizację tych planów. Królestwo Szwecji od kilku lat z coraz większą obawą obserwo- wało wzrost potencjału oraz aktywności Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, ze szczególnym uwzględnieniem Morza Bałtyckiego. Rezultatem szwedzkich obaw oraz odpowiedzią na działania FR była decyzja o radykalnym zwiększeniu budżetu resortu obro- ny. Dążenie to stało się faktem wraz z ratyfikacją takich zmian przez szwedzki parlament w grudniu ubiegłego roku. Wskutek tej decyzji wydatki tego kraju na obronność w horyzoncie czaso- wym 2021 – 2025 zwiększono aż o 40%. Tak radykalne zwięk- szenie budżetu pozwoliło na istotne zmiany dotyczące planów utrzymania i pozyskania sprzętu wojskowego. W interesującym w kontekście tego artykułu temacie zmiany te dotyczyły de- cyzji o zwiększeniu liczby okrętów podwodnych do pięciu, a właściwie nie tyle zwiększeniu, ile powrotowi do dysponowania taką właśnie liczbą jednostek. Co za tym idzie w służbie mają pozostać trzy zamiast dwóch okrętów podwodnych typu A19, a dwie jednostki typu A17 zostaną zastąpione przez nowe, obec- nie konstruowane okręty typu A26 – konstrukcja pierwszego www.fragoutmag.com