niemiecka KG200, uzbrojona między innymi w zdobyczne
alianckie samoloty (w tym bombowce B-17). Jednocze-
śnie szereg formacji specjalnych okresu wojny miało
charakter tymczasowy, nierzadko tworzonych doraźnie
na potrzeby poszczególnych teatrów działań wojennych.
Miały one różny charakter – od niewielkich zespołów for-
mowanych przez służby wywiadowcze, po lekką piechotę,
przeznaczoną do działań siłami kompanii i większymi.
Zróżnicowany był także zakres i efekty tych działań. Sze-
reg spośród nich przynosił istotne skutki na poziomie
taktycznym i operacyjnym, udowadniając, że relatywnie
niewielkie, działające z niekonwencjonalnie i wykorzy-
stujące czynnik zaskoczenia pododdziały są w stanie
zadać poważne straty przeciwnikowi. Przykładowo, za-
równo włoskie, jak i brytyjskie operacje morskie, w tym
rajdy przy pomocy miniaturowych łodzi podwodnych
potrafiły uszkodzić pancerniki lub – jak w przypadku
rajdu komandosów na St. Nazaire – ograniczyć ich moż-
liwości wykorzystania na danym akwenie. Dzięki działa-
niom specjalnym udawało się także osiągać inne efekty.
Prowadzone skrycie rozpoznanie dostarczało informacji
na użytek taktyczny (na przykład działań desantowych),
ANALIZA
