Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1463214
schwytanej osoby, znalezione dokumenty, dane zawarte w sprzęcie elektronicznym – pozwalały na poszerzenie i pogłębienie obrazu sytuacji i identyfikację kolejnych celów. Co ważnie, zmienił się także sposób prowadzenia działań, z zakładanych kiedyś dużych operacji przeciwko szczególnie ważnym celom, na liczne i częste akcje mniejszymi siłami. Zdobyte doświadczenie zaprocentowało w latach późniejszych, zwłaszcza pod- czas operacji „Neptune Spear" w 2011 roku oraz działań przeciwko siłom tzw. państwa islamskiego w latach późniejszych. Panowanie w powietrzu oznaczało nie tylko swobodę prowadzenia rozpoznania. O ile partyzanci mogli zadawać zachodnim wojskom straty poprzez improwizowane urzą- dzenia wybuchowe na drogach, to już nie dysponowali liczącą się obroną przeciwlotni- czą – trudno za taką uznać broń strzelecką i granatniki RPG-7. Przypadki zestrzelenia śmigłowców, choć skutkujące czasem licznymi, jak na tego rodzaju konflikt ofiarami, były jednak sporadycznymi zdarzeniami. Możliwości jakie – zwłaszcza w przypadku amerykańskich wojsk specjalnych – dawało lotnictwo nie ograniczały się tylko do bezpieczniejszego transportu. Licz- ne bazy lądowe oraz okręty z pokładami lotniczymi, uzupełnianie paliwa w powietrzu przez śmigłowce i samoloty, zdolność do operowania z lotnisk polowych czy wreszcie wprowadzenie nowych typów statków powietrznych, takich jak pionowzlot V-22 Osprey oznaczały rzadko spotykaną swobodę manewru także w skali operacyjnej i strategicz- nej. Na lądzie mobilność taktyczna zapewniały różne typy pojazdów – z transporterami opancerzonymi i MRAP-ami włącznie. Technika miała znaczenie także w innych obszarach. Terroryści czy partyzanci spora- dycznie mieli dostęp do noktowizorów – dzięki temu siły zachodnie, dobrze wyposażo- ne i wyszkolone, działając w nocy, mogły zyskiwać ogromną i decydującą przewagę. Środki obserwacji i łączności pozwalały także efektywnie używać broni precyzyjnej róż- nego rodzaju – od uzbrojonych dronów po samoloty AC-130. Tego także nie mieli prze- ciwnicy i było to widoczne zwłaszcza w latach 2001 – 2002, gdy talibów wypchnięto z Afganistanu do Pakistanu. Udało się to osiągnąć dzięki działaniom wojsk specjalnych, które współpracowały z lokalnymi sojusznikami, co zapewniało im wsparcie w postaci naprowadzania uderzeń lotnictwa. Te środki były zależne od działających niezawodnie ANALIZA