Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1472105
miało zużycie dużych ilości uzbrojenia precyzyjnego, mowa tutaj głównie o pociskach manewrujących i balistycznych W przypadku lądowych systemów Iskander odnotowano przywrócenie do służby ich poprzedników, to jest systemów Toczka-U, co z jednej strony może wskazywać na duże zużycie nowoczesnego uzbrojenia, a z drugiej na chęć jego zaoszczędzenia. WKS nie mają jednak takiego samego komfortu i muszą kontynuować swoje działania w oparciu o użycie gamy współczesnego, zaawansowanego, ale i drogiego w produkcji, a więc nielicznego i trudnego do szybkiego uzupełnienia uzbrojenia. Siły obydwu stron Po hekatombie, która spotkała ukraińską flotę w 2014 roku w rezultacie przejęcia Krymu, przypomnijmy ten RSZ utracił wtedy niemal 75% swoich jednostek pływających, MW Ukrainy nie zdążyła zostać jeszcze odbudowana, choć taki proces, na przykład w postaci pozyskania tureckich korwet typu Ada został rozpoczęty. Z tego powodu do obecnego konfliktu ten RSZ przystępował dysponując jedną fregatą rakietową Hetman Sahajdacznyj, jednym małym okrętem rakietowym Priłuki projektu 206MR oraz okrętami patrolowymi kilku typów. Blisko finalizacji znajdowało się również przejęcie przez ukraińskich marynarzy kompleksu rakietowego obrony wybrzeża Neptun, jednak to czy system lub jego elementy zdążyły zasilić ukraińską flotę przed wybuchem wojny nie jest potwierdzone. Po drugiej stronie stanął zdecydowany faworyt tego „meczu do jednej bramki", rosyjska Flota Czarnomorska, czyli jedna z czterech flot wchodzących w skład rosyjskiej marynarki wojennej. Flota, jak cały rosyjski morski rodzaj sił zbrojnych, trapiona od lat problemami, jeszcze kilkanaście lat temu traktowana po macoszemu, otrzymując najmniejszą ilość nowych okrętów oraz innych typów uzbrojenia. Sytuację tę zmieniła rosyjska agresja na Ukrainę w 2014 roku oraz uwikłanie się w konflikt w Syrii – te czynniki spowodowały istotny wzrost znaczenia Floty Czarnomorskiej dla rosyjskich sił zbrojnych oraz całej polityki zagranicznej państwa. Przed rosyjską flotą, głównie Flotą Czarnomorską postawiono bowiem zadanie obrony zajętego Krymu od strony morza, neutralizacji floty Ukrainy, stworzenie i utrzymanie morskiego łańcucha dostaw dla kontyngentu rozmieszczonego w Syrii oraz zwiększenie prezencji rosyjskiej floty na Morzu Śródziemnym. Aby skutecznie realizować powyższe zadania Flota Czarnomorska została od tego czasu beneficjentem szeroko zakrojonego programu modernizacyjnego, poza już wcześniej zamówionymi trzema fregatami typu Admirał Grigorowicz projektu 11356R, otrzymała cztery korwety, czy też okręty rakietowe, typu Bujan projektu 21631 oraz okręty patrolowe projektu 22160. Istotne wzmocnienia dotyczyły też sił podwodnych które otrzymały łącznie sześć nowych okrętów podwodnych projektu 636.3 nazwanych przez NATO Improved Kilo. Charakterystyczną cechą większości z tych jednostek jest duży potencjał uderzeniowy wynikający z uzbrojenia ich w kompleks rakietowy Klub z przeznaczonymi do zwalczania celów lądowych, pociskami manewrującymi 3M14 i pociskami przeciwokrętowymi 3M54. Wzmocnienia nie ograniczyły się jedynie do komponentu okrętowego, Flota Czarnomorska otrzymała również system obrony wybrzeża Bastion-P, którego efektorami są naddźwiękowe pociski przeciwokrętowe P-800 Oniks, zdolne również do rażenia w razie potrzeby celów lądowych. Kolejnym elementem wzmocnienia było wprowadzenie na stan komponentu lotniczego nowych maszyn, m.in w postaci myśliwców wielozadaniowych Su-30SM. W momencie rozpoczęcia inwazji na Morzu Czarnym znajdowały się dwie fregaty projektu 11356 wraz z okrętem flagowym Floty Czarnomorskiej, krążownikiem Moskwa tworzące podstawę nawodnych sił okrętowych, ich uzupełnieniem były cztery małe okręty rakietowe typu Bujan-M. Stosunkowo liczne było zgrupowanie desantowe składające się z okrętów projektu 11711, 775 i 1171 natomiast siły podwodne liczyły cztery okręty podwodne projektu 636.6 Dalsze jednostki Floty Czarnomorskiej oraz innych rosyjskich flot znajdowały się na Morzu Śródziemnym, jednak wraz z zamknięciem 28 lutego cieśniny Bosfor dla okrętów wojennych jakiekolwiek wzmocnienia dla jednostek operujących na Morzu Czarnym stały się niemożliwe. Przebieg konfliktu Z racji długiej granicy lądowej pomiędzy Rosją a Ukrainą, wydłużonej jeszcze poprzez przejęcie półwyspu Krymskiego i rozmieszczenie rosyjskich związków taktycznych na Białorusi rosyjska inwazja ma głównie formę działań lądowych wspieranych przez lotnictwo i w ograniczonym stopniu flotę, nie oznacza to jednak, że trwająca już ponad pięć tygodni wojna nie ma swoich akcentów morskich. ANALIZA